Χριστουγεννιάτικος στολισμός: Γιατί τόση γκρίνια;

Τελικώς, νιώθω ότι ούτε με τα μέσα μας, δεν μπορούμε να κάνουμε παρέα. Τόση γκρίνια, κριτικές, λεκτικές κόντρες, προσβλητικές ανακοινώσεις για μία τόσο γιορτινή περίοδο, μοιάζει με κακογραμμένο παραμύθι.

Το ένα δεν μας αρέσει, το άλλο μας ενοχλεί. Άλλοι μίλησαν για επαφές τρίτου τύπου, άλλοι για απλωμένες μπουγάδες και άλλοι δεν σήκωσαν καν τα μάτια να δουν τι φωτίζει εκεί ψηλά. Κρίμα.

Και αυτό γιατί φέτος, είναι ίσως η πρώτη φορά που γίνεται μία τόσο συντονισμένη προσπάθεια όχι μόνον να φωτιστεί το κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά κάθε Δήμος να στήσει τη δική του γιορτή, να ανάψει το δικό του δένδρο και όλες οι γειτονιές να αποκτήσουν γιορτινό χαρακτήρα. Είναι ωραία τα χιλιάδες αμέτρητα λαμπιόνια. Φέρνουν ένα αυθόρμητο χαμόγελο στα χείλη. Είναι ωραίες οι βόλτες στις όμορφα φωτισμένες και στολισμένες περιοχές. Γιατί μας λείπει η χαρά, το φως και ναι η χρυσόσκονη των ημερών.

Φέτος, το ευρύτερο κέντρο της Αθήνας χωρίστηκε και διαφορετικές εταιρείες ανέλαβαν τη φωταγώγησή του. Με τη δική τους οπτική και αισθητική. Δεν λέω ότι μου αρέσουν όλοι οι στολισμοί, δεν λέω ότι μου αρέσουν όλες οι προτάσεις. Όμως για πρώτη φορά, υπάρχουν φώτα παντού. Για πρώτη φορά, όλα δείχνουν πιο λαμπερά. Και με ενοχλεί πάρα πολύ, το κομμάτι στην αρχή της Κηφισίας και μέχρι το Νέο Ψυχικό που κανείς και καμία εταιρεία δεν ανέλαβε να φωτίσει. Δεν γίνεται διαγωνισμός. Μία προσπάθεια γίνεται η Αθήνα να αποκτήσει λάμψη, φως.

Είναι κρίμα να υπάρχει γκρίνια, ανακοινώσεις και προσβλητικές απαντήσεις και τοποθετήσεις. Χάνεται η ουσία. Μου θυμίζει εκείνους κάνουν κριτική για την πολιτική κατάσταση της χώρας αλλά δεν πάνε να ψηφίσουν.

Μου αρέσει που βρίσκω αφορμές για να περνώ μπροστά από το υπέροχα φωτισμένο Attica. Θέλω να φωτογραφηθώ κι εγώ στις τεράστιες μπάλες της Βουκουρεστίου και  θέλω να φωτιστούν όχι μόνον οι κορμοί αλλά και οι φυλλωσιές στα δένδρα στην Βας. Σοφίας, όπως στη λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων – Σανζ Ελυζέ. Μου αρέσουν πολύ τα αγγελάκια της Ερμού.

Ας επιτρέψουμε στη χαρά να μπει στη ζωή μας, κι ας μοιάζει χαζή αυτή η αφορμή, ας γίνουμε ξανά εκείνα τα παιδιά που χαιρόμασταν με τα απλά. Ας απολαύσουμε τις βόλτες μας και το χάζι στους δρόμους και ας είναι ορισμένοι στα όρια του κιτς.

Ας ησυχάσουμε λιγάκι και ας τιθασεύουμε το θυμό μας. Γιορτές είναι θα περάσουν και του χρόνου θα ξέρουν καλύτερα τι και πώς να το κάνουν. Ας κρατήσουμε τα χαμόγελα και ας ευχηθούμε η νέα δεκαετία να μας φέρει μεγαλύτερες χαρές, αναγνώριση των κόπων μας, λιγότερο πόνο και αδικία.