EDITORIAL
Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς
Τα τραγούδια την έχουν υμνήσει. Η καθημερινότητά μας την έχει απελπισμένα αναζητήσει, η ζωή μας τη χρειάζεται και η καρδιά μας την απαιτεί. Γιατί πάντα μία αγκαλιά είναι βάλσαμο ψυχής. Πόσω μάλλον τον τελευταίο, καταλυτικό, χρόνο που η ζωή μας λόγω πανδημίας κατακερματίστηκε, οι αγκαλιές ενοχοποιήθηκαν και στο τέλος απαγορεύτηκαν.
Σήμερα, 21 Ιανουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς και στίχοι όπως της Λήδας Ρουμάνη «Πάρε με αγκαλιά και πάμε» ή του Σταύρου Σταύρου «Πέτα τα όπλα σου και πάρε με αγκαλιά δεν είναι ο κόσμος για να ζούμε χωριστά», του Γιώργου Κλεφτογιώργου «Να κοιμηθούμε αγκαλιά», της αείμνηστης Ιφιγένειας Γιαννοπούλου «Στου φεγγαριού την αγκαλιά» και αμέτρητων άλλων τραγουδιών, επισημαίνουν ακόμα πιο έντονα την τεράστια επιθυμία αλλά και τη μεγαλύτερη έλλειψη μιας τεράστιας, εγκάρδιας, ζεστής αγκαλιάς.
Όσοι μπορείτε- λόγω κατάστασης- ειδικά στις μέρες μας, μην τσιγκουνεύεστε τις αγκαλιές. Δρουν σαν βάλσαμο στη ψυχή. Ποιο παιδί; Ποιος ερωτευμένος; Πονεμένος; Σε όποια ηλικία κι αν είναι αρνείται μία ζεστή αγκαλιά; Ειδικά οι ηλικιωμένοι που μέσα σε όλα όσα έχουν ζήσει βιώνουν και τον κορονοϊό. Χαρακτηριστική η ατάκα ενός παππού που δήλωσε στην κάμερα όλος χαρά «έκανα το εμβόλιο και τώρα θα πάω να αγκαλιάσω τα εγγόνια μου»!.
Υπάρχει μία φράση που λέει «Γίνε και θα έχεις» και στις μέρες μοιάζει ακόμα πιο επιτακτική. Ας γίνουμε εμείς η τεράστια αγκαλιά που θέλουμε να πάρουμε. Ας χαρίσουμε όσες πιο πολλές εγκάρδιες αγκαλιές μπορούμε. Ας δώσουμε δύναμη, έτσι απλά σχεδόν μαγικά, ο ένας στον άλλο.
Επίσης, μην ξεχνάτε το βασικότερο: Εάν δεν μάθουμε εμείς οι ίδιοι να δίνουμε τη μεγαλύτερη και πιο αληθινή αγκαλιά στον εαυτό μας, να μην περιμένουμε να μας την δώσουν οι άλλοι.
Μπαίνουμε στην εποχή του Υδροχόου που όλα αλλάζουν και το επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος, ας μην του χαλάσουμε το χατίρι. Ας μας αγαπήσουμε, σεβαστούμε, προσέξουμε, αγκαλιάσουμε, χαμογελάσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε η ζωή είναι ωραία!