Μάρεα Λαουτάρη: «Δεν μας κλείσανε σε φυλακή. Στον καναπέ είμαστε».

Η δύναμη του Εστιασμού

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

«Ζούμε σε πρωτόγνωρες εποχές, κάποιοι το παρομοιάζουν με πόλεμο.  

Αυτό που ζούμε σήμερα δεν θεωρώ ότι είναι τέτοιου είδους πόλεμος, όπως το να μην μπορείς να βρεις τρόφιμα ή είδη πρώτης ανάγκης. Οπότε μάλλον ζούμε (εάν είναι συνθήκη πολέμου) σε συνθήκη πιο “εύκολου” πολέμου, χωρίς να λέω ότι δεν είναι μεγάλη η πρόκληση και οι αναγκαστικές αλλαγές συνηθειών μας.

Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να ελέγχουμε τη Δύναμη του Εστιασμού μας. Αν αισθανόμαστε άσχημα, σταματάμε ένα λεπτό και αναρωτιόμαστε. Που εστιάστηκα; Στο τι μπορώ να κάνω ή στο τι μου απαγορεύεται; Στο τι έχω ή στο τι δεν έχω; Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε πράγματα που πολλοί άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν έχουν.

Αντί να παραπονιόμαστε που μένουμε σπίτι, ας θυμηθούμε ότι έχουμε σπίτι φιλόξενο και ζεστό να μείνουμε. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτή την πολυτέλεια. Άλλωστε ο λογικός μας εγκέφαλος είναι ένα συγκριτικό όργανο. Και αυτός που του δίνει τις ρυθμίσεις σύγκρισης είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ας τον τροφοδοτήσουμε με σωστά και υγιή δεδομένα. Ας μην μπαίνουμε σε τοξικότητες επιτρέποντας στους εαυτούς μας να παρακολουθούν ασταμάτητα ενημερώσεις και δελτία ειδήσεων. Ας ασχοληθούμε με το τι μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή στο σπίτι.

Και τι άλλο και τι άλλο; Είμαι βέβαιη ότι θα βρούμε ένα σωρό ωραία πράγματα να κάνουμε από το να αυτοτρομοκρατούμε τους εαυτούς μας. Η καλή διάθεση τονώνει όσο τίποτα το ανοσοποιητικό μας σύστημα. 

Βλέπω, μέσω των δελτίων και των ενημερωτικών sites ότι κάποιοι συμπολίτες μας επίσης δεν σέβονται την παραμονή στο σπίτι καθώς τη θεωρούν εγκλεισμό. Τι σημαίνει “εγκλεισμός”; Σημαίνει αυτόματα στο μυαλό μας φυλακή.

Όμως, όπως γνωρίζετε όσοι έχετε δουλέψει μαζί μου, οι λέξεις παίζουν τεράστιο ρόλο σχετικά με το συναίσθημά μας. Χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε όπως και με τις ερμηνείες που δίνουμε. Είμαστε εγκλωβισμένοι; Είμαστε σε ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ; 

Προτείνω να σταματήσουμε να αποκαλούμε «εγκλεισμό» την παραμονή μας στο σπίτι λόγω της υπεύθυνης στάσης μας. Δεν μας κλείσανε σε φυλακή ούτε σε ίδρυμα. Στον καναπέ είμαστε. Δε λέγεται εγκλεισμός. Εθελοντική παραμονή στο σπίτι μας λέγεται. Αγάπη για τη ζωή λέγεται. Ανθρωπιά λέγεται. Λογική λέγεται. Υπευθυνότητα λέγεται.

Γνωρίζω όπως και εσείς τις 6 Ανθρώπινες Ανάγκες. Η Σημαντικότητα, έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει ή να δημιουργήσει κόσμους. Η αντιδραστικότητα που φέρνει η σημαντικότητα, εκφράζεται ως “Εμένα τίποτα δεν με πιάνει”, “Σιγά μην αρρωστήσω εγώ”, “Δεν ανέχομαι να με διατάζουν”, “Συνωμοσία είναι, έχουν άλλους σκοπούς”, “Εγώ δεν κάνω αυτό που μου λένε, κάνω ότι γουστάρω” και η λίστα πάει λέγοντας.

Είμαστε ένα είδος που κατάφερε να επιβιώσει (δεν επιβίωσαν όλα) εδώ και 2 εκατομμύρια χρόνια λόγω της ευπροσαρμοστικότητάς μας και της ευελιξίας μας. Και αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Θα συνεχίσουμε να ζούμε. Εύχομαι όλοι μας.

Αξίζετε όσο όλος ο πλούτος του κόσμου κάθε ένας και μία από εσάς. Ελπίζω να το ξέρετε».