Διάχυτος θυμός

Πρώτον γιατί μπορεί να έχει και ένα.. to be continued, ένα «Συνεχίζεται…» όπου όλοι ξέρουμε ότι τα «δεύτερα μέρη» είναι, αν όχι το ίδιο σκληρά, πιο δύσκολα και επίπονα.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Δεύτερον τι θα γίνει με την παγκόσμια οικονομία, τι θα γίνει με τις δουλειές, πώς θα ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, πώς θα ξαναπατήσουμε στα πόδια μας και θα επαναπροσδιορίσουμε τις ζωές μας;

Τρίτον, αυτά που μας λένε τα άστρα, ότι όταν οι βαρείς πλανήτες: Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας συναντιόνται φέρνουν πολλά και ενδεχομένως αυτό που ζούμε να είναι απλώς το …πρώτο πιάτο.

Τέταρτον όλα τα σενάρια συνωμοσίας που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και οι …παρερμηνείες που δίνουν όλου του κόσμου οι άσχετοι, γιγαντώνουν καθημερινά το φόβο αυτό το συναίσθημα που σε διαλύει, σε απορρυθμίζει, σου κόβει την ανάσα.

Εκεί καλείται ο καθένας μας να δει πώς διαχειρίζεται τον φόβο του, αν τον μετατρέπει σε πείσμα και δύναμη ή τον κάνει θυμό.

Όλοι έχουμε δικαίωμα στο θυμό και στο ξέσπασμα. Για να πάρουμε δύναμη στη συνέχεια να αντιδράσουμε και να προχωρήσουμε.

Αυτό όμως που παρατηρώ σερφάροντας άπειρες ώρες στο διαδίκτυο, λόγω δουλειάς και παρακολουθώντας σχόλια κάτω από αναρτήσεις, είναι ότι η ζήλεια, ο θυμός και οι κακίες περισσεύουν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Πολύς θυμός, προς διάφορες πλευρές και ανθρώπους. Γιατί πάντα, για ό,τι δεν έχουμε, για ό, τι δεν ζήσαμε, φταίνε οι άλλοι που το κατάφεραν. Γιατί είναι η εύκολη λύση να θυμώνεις με τους γύρω και όχι με τον εαυτό σου. Γιατί τους γύρω τους ξορκίζεις, τους ξεσκίζεις, τους απομυθοποιείς, τους καταργείς.

Με τον εαυτό σου όμως τι γίνεται; Εσαεί εσύ με αυτόν θα είσαι. Είναι ο μόνος σίγουρος σύντροφος.

Μήπως τώρα που «Μένουμε Σπίτι» είναι μία πολύ καλή ευκαιρία, να τα πούμε και λίγο με τον «συγκάτοικό» μας, τον εαυτό μας; Και πριν θυμώσουμε να πάρουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν;

Photo by Tonik on Unsplash