Μαρία Καλλιμάνη: «Είμαι ανυπόμονη και χάνω εύκολα την ψυχραιμία μου»

H  Μαρία Καλλιμάνη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ο Θάνατος του Εμποράκου» στο θέατρο «Εμπορικόν». Μαζί με το Δημήτρη Καταλειφό παρουσιάζουν μία από τις πιο σημαντικές θεατρικές παραστάσεις της φετινής σεζόν, ένα αριστούργημα από γραφής αλλά και στον τρόπο που αναδεικνύεται επί σκηνής. Η σπουδαία ηθοποιός μιλάει για την τέχνη, για την ζωή της αλλά και για τα παιδικά της χρόνια που εκτός από πολλή αγάπη είχαν και ξενύχτια στα μπουζούκια παρέα με τα αδέλφια και τον πατέρα της.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Γιατί η θεατρική παράσταση «Ο Θάνατος του Εμποράκου» είναι συγκινητική και ξεχωριστή;

Είναι ένα έργο που μιλάει για πολλά και σημαντικά. Έννοιες και αλήθειες που μας αφορούν όλους. Κατ’ αρχάς έχει να κάνει με μία οικογένεια της οποίας τα μέλη αν και αγαπιούνται πολύ, αλληλοσπαράζονται. Είναι οι σημαντικές αλλά και τόσο άλυτες σχέσεις, των παιδιών με τους γονείς αλλά και η αλήθεια των συζύγων. Προσβάλλεις και αντιμιλάς σε αυτούς που μπορείς, σε ανθρώπους που αγαπάς και εμπιστεύεσαι. Εκεί μπορείς και εκεί τα λες. Όλα. Επίσης ένα επιπλέον σημαντικό στοιχείο του έργου είναι η ουτοπία του Αμερικανικού Ονείρου, το να γίνεις σπουδαίος και να ξεχωρίσεις παραγκονίζοντας, πολλές φορές, τους άλλους. Έχουν καταστραφεί ζωές με αυτό το όνειρο

Ποιο ήταν το συναίσθημα την πρώτη φορά που βρεθήκατε επί σκηνής;

Ένιωσα να κολλάω στον τοίχο. Μετά το τέλος της πρώτης παράστασης στο θέατρο «Εμπρός» χρειάστηκε να ξημερώσει για να μπορέσω να ησυχάσω . Τώρα πια αγαπώ πολύ αυτή την επαφή με το κοινό και αυτό το συναίσθημα. Δε μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα παρουσιάσω στον κόσμο αυτό για το οποίο έχουμε παλέψει για να δημιουργήσουμε, το κάθε έργο.Με συγκινεί το ότι είμαι ηθοποιός

Επιτρέπετε λάθη όταν βρίσκεστε εκεί επάνω;

Στην αρχή ήμουν πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου, σήμερα του επιτρέπω να κάνει μικρά λάθη

Τι καταλογίζετε στον εαυτό σας;

Είμαι ανυπόμονη και χάνω εύκολα την ψυχραιμία μου, αρκετές φορές.

Και τι θαυμάζετε σε αυτό που είστε;

Έχω καλά αντανακλαστικά. Έτσι  νομίζω. Επίσης δεν τα παρατάω εύκολα και έχω όρεξη για ζωή

Μου δίνετε την εντύπωση ενός αυστηρού ανθρώπου αλλά την ίδια στιγμή έχετε και μία ροκ πλευρά.

Την έχω. Οι δικοί μου άνθρωποι ξέρουν πόσο αυθόρμητη και παρορμητική είμαι. Αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά, μου αρέσει η μαθηματική σκέψη αλλά την ίδια στιγμή θέλω να αφήνομαι και να λειτουργώ  και με το ένστικτο. Αυτός είναι ο αγαπημένος μου συνδυασμός

Από τι έχετε καεί στον έρωτα; Από τη σκέψη ή από το ένστικτο;

Από τον υπερβολικό μου παρορμητισμό που έγινε χείμαρρος. Και αυτή είναι μία πλευρά που οι άνθρωποι δεν την περίμεναν. Φαίνομαι ήρεμη, μαλακή και ευαίσθητη αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχει κάτι που μπορεί να παρασύρει τα πάντα. Τώρα όμως που είμαι επτά χρόνια με τον άντρα μου νιώθω ότι έχω έναν άνθρωπο που αγάπησε αυτή την πλευρά, την κατανόησε και δεν ένιωσε, δε νιώθει, απειλή

Στον «Θάνατο του Εμποράκου»  υπάρχει μία ξεχωριστή ερωτική σχέση, μια μεγάλη «κλασική» αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.

Προβληματίστηκα στις πρόβες κατά πόσο αυτή η αγάπη είναι παλιά ή είναι κάτι που υπάρχει ακόμη και σήμερα. Κάθε εποχή έχει ερωτευμένους που αφήνουν τον εαυτό τους στην άκρη για να ικανοποιήσουν τον άνθρωπό τους, να τον φροντίσουν και να νοιαστούν…πολύ. Στο δικό μας έργο υπάρχει ένα ζευγάρι παλαιάς κοπής αλλά την ίδια στιγμή η σχέση αγάπης που έχουν μεταξύ τους και τα αισθήματα είναι απολύτως σύγχρονα και διαχρονικά

Στην οικογένεια ποιος μπορεί να καθοδηγήσει τα παιδιά, ο μπαμπάς ή η μαμά;

Στην οικογένεια της παράστασης φαίνεται ότι ο πατέρας, ο Γουίλι, είναι αυτός που καθοδηγεί τα παιδιά στο καλό ή το κακό. Στην προσπάθειά του να τα σκληραγωγήσει, να τα βγάλει μπροστά και να τους δώσει δύναμη κάνει λάθη. Την ίδια στιγμή θέλει και ο ίδιος να «φαίνεται» και να τον θαυμάζουν , να τον αγαπούν

Ο άντρας νιώθει την ανάγκη να «φέρει τα καλά νέα» στην οικογένεια, να είναι αυτός που έχει κάτι να πει και να νιώθει ένα δυνατό αρσενικό;

Είναι μεγάλο το βάρος του να είσαι «ο άντρας του σπιτιού». Αν και σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει τότε ο σύζυγος ήταν αυτός που σήκωνε το βάρη του σπιτιού, η γυναίκα σημείωνε τα χρωστούμενα και αυτός έφερνε τα χρήματα 

Στη δική σας οικογένεια ποιος είχε τις περισσότερες απαιτήσεις από εσάς;

Η μητέρα μου. Το έργο με συγκινεί γιατί μου θυμίζει δικές μου εικόνες και αναμνήσεις. Ο πατέρας μου ήταν αυτοδημιούργητος, ταξίδευε πολύ και έδινε τη δική του μάχη. Κάθε γονιός νιώθει την ανάγκη να καθοδηγήσει το παιδί του για να πάει παραπέρα, να κάνει όσα ο ίδιος δεν έχει καταφέρει. Το πιέζει λοιπόν για να κάνει βήματα μπροστά και να εξελιχθεί. Και εκεί μπορεί το παιδί να θυμώσει, εγώ θύμωσα, αλλά στο πέρασμα του χρόνου όλα είνα πιο λεία, δικαιολογούνται

Από τα παιδικά σας χρόνια τι θυμόσαστε περισσότερο; 

Τις βόλτες που κάναμε, τις εξόδους για φαγητό αλλά και το ότι ο πατέρας μας, μας πήγαινε στα μπουζούκια, είμαστε τέσσερα αδέρφια.  Αγαπούσε πολύ αυτού του είδους τη διασκέδαση. Μας έπαιρνε – από πολύ μικρά, μαζί του. Ίσως σε ηλικία 8 ετών. Ο αδερφός μου κοιμόταν δίπλα στο ηχείο, εκεί όπου εγώ ήρθα σε επαφή- για πρώτη φορά- με τη σκηνή. Το σόου που γινόταν εκεί μου άρεσε πολύ να το βλέπω. Κάποιες στιγμές που νιώθω ότι είμαι πολύ καλά στη σκηνή, έχω εικόνες από τότε. Τις τραγουδίστριες και τους τραγουδιστές που έλεγαν τραγούδια για τον έρωτα. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, αυτή η ανάμνηση. Βεβαίως τα μπουζούκια τότε είχαν μια αλήθεια, ήταν γνήσια

Πότε επαναστατήσατε;

Η δική μου επανάσταση έγινε σε μεγάλη ηλικία. Έζησα την εφηβεία μου όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Αρχαιολογία και αποφάσισα να σπουδάσω θέατρο, εκεί έγινα έφηβη και επαναστάτησα

Διδάσκεται θέατρο στη σχολή της Αγίας Βαρβάρας όπου έρχεστε σε επαφή με νέους ανθρώπους.

Εκεί προσπαθώ να δώσω στα παιδιά τα εφόδια και τη σκέψη για να καταφέρουν αυτό που αγαπούν πολύ, να βρουν τον τρόπο να ξεχωρίσουν. Το πιο σημαντικό για τους νέους, εκτός από την υπομονή και τη μόρφωση- που είναι το πιο σπουδαίο- είναι να αποκτήσουν κατάλληλα μέσα, την τεχνική και τη μέθοδο για να προσεγγίζουν έναν ρόλο. Ένας ηθοποιός χρειάζεται εργαλεία καλά ασκημένα για να μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει και να σταθοεί γερά επάνω στη σκηνή

Ονειρεύεστε ένα ρόλο για το μέλλον, έναν ρόλο που ίσως να μην  έχει γραφτεί;

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να κάνω κινηματογραφικούς ρόλους, αγαπώ τον κινηματογράφο. Ονειρεύομαι ωραίους ρόλους και σημαντικές συναντήσεις, να βρεθώ με ανθρώπους που εκτιμώ.Ο ρόλος που ονειρεύομαι δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι αλλά θα ήθελα να έχει πολλά κωμικά στοιχεία, ονειρεύομαι μία κωμωδία.

Σε προσωπικό επίπεδο τι θέλετε για το μέλλον;

Πολλά ταξίδια. Θέλω πολύ να πάω στον Αμαζόνιο. Με γοητεύει το Βιετνάμ, η Καμπότζη και η Μπανγκόκ. Αυτό θέλω και ελπίζω να τα καταφέρω.