Γιώργος Μαζωνάκης: Ταξίδι στη Σητεία

«Η Κρήτη είναι τόπος ευλογημένος, με ιστορία, με ομορφιά, με φυσικό κάλλος, με πλούτο πολιτισμού, αναφέρει ο Γιώργος Μαζωνάκης. Ξεχωριστή η πολιτιστική κληρονομιά της Κρήτης, τα αποτυπώματα και η κουλτούρα των ανθρώπων που πάτησαν σε αυτά τα ιερά χώματα στο πέρασμα του χρόνου.

Η Σητεία έχει μοναδική άγρια ομορφιά. Μάλιστα το Γεωπάρκο της, που αποτελείται από επιβλητικά σπήλαια, φαράγγια κι εκτάσεις γης ξεχωριστής γεωλογικής αξίας, είναι υπέροχο κι εκτός από ελκυστικό τουριστικό προορισμό, ανακηρύχτηκε ως μέλος των Παγκόσμιων Γεωπάρκων της UNESCO. Εντυπωσιακή διάκριση για τον τόπο μου, για την Ελλάδα μας!

(φωτογραφία από το Γεωπάρκο Σητείας)

Η Κρήτη είναι ο τόπος μου. Η Σητεία είναι το σπίτι μου. Στο Σταυρωμένο έξω από την Σητεία γεννήθηκε ο πατέρας μου. Κάθε φορά που μιλάω για τη Σητεία, μου έρχονται αμέτρητες εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά μου. Επισκέπτομαι τη Σητεία κάθε χρόνο, είναι το καταφύγιο μου. Εκεί με συναντώ. Βρίσκω την ηρεμία μου, την ισορροπία μου. Κάνω τον απολογισμό μου. Ονειρεύομαι το δρόμο μου στη ζωή. Είναι το μέρος που συναντώ την αλήθειά μου, την αυθεντικότητα, τη γαλήνη της ψυχής. Καθημερινό ξύπνημα, το χάραμα. Πρωινό μπάνιο – βάπτισμα, κάθαρση την ώρα που γεννιέται η μέρα – σε απόμερες παραλίες του νησιού, όπου το νερό, με τα πρωινά χρώματα του ήλιου σε μαγεύει, σε ταξιδεύει.

Η επιστροφή μου από τη θάλασσα στο σπίτι μου, στους Πεύκους, πάντα συνδυάζεται με τον πρώτο καφέ της ημέρας, ελληνικό πάντα, υπό τον ήχο των τζιτζικιών μαζί και το γλυκό νεράτζι της θείας μου της Παρθενώπης.

Υπέρτατη απόλαυση το ντόπιο φαγητό. Μυρωδιές και γεύσεις γνήσιες, παραδοσιακές, που περνούν από γενιά σε γενιά. Ντάκος κρητικός με κόκκινη ντομάτα με γεύση που δε βρίσκεις πουθενά αλλού και τυρί από το γείτονα που το πήζει μόνος του για την οικογένεια και τους φίλους του. Ντολμαδάκια της θείας μου με αμπελόφυλλα από τα «κηπούλια» της που ποτίζω συχνά και δροσερή ρακή, συζητήσεις, αναλύσεις, σκέψεις που τόσο αγαπώ.

Η Κρήτη, όμως, πέρα και από το ανεπανάληπτο τοπίο, τη γνήσια μεσογειακή κουζίνα και την ιστορία, είναι πάνω απ’ όλα οι άνθρωποί της. Η λεβεντιά, η κρητική λαλιά, η φιλοξενία, η γενναιοδωρία τους… Η Κρητική ψυχή!»