«Φυλλοσοφίες», με κρητική προέλευση

Όποιος έχει βρεθεί στο Ηράκλειο της Κρήτης, στην καρδιά της πόλης, στη Πλατεία Λιονταριών, ξέρει ότι μπορεί να απολαύσει εξαιρετικές μπουγάτσες που όμως δεν έχουν κρητική υπογραφή. Κι αυτό γιατί οι δημιουργοί τους έφθασαν εκεί από άλλα σημεία της ευρύτερης Ελλάδας. Όπως η οικογένεια Σαλκιντζή που φέτος γιορτάζει 100 χρόνια παρουσίας στο νησί, έχοντας γράψει με τον πιο γλυκό, αξέχαστο, τρόπο τη δική της ιστορία, παντρεύοντας μοναδικά σμυρνέϊκες γεύσεις με κρητικά προϊόντα.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Το τονίζει άλλωστε κι η πινακίδα που δεσπόζει στον εξωτερικό χώρο του καταστήματος, όπου χαρακτηριστικά αναφέρεται: ««Όταν το τραγανό φύλλο, με συνταγή σμυρνέϊκη ήρθε στην Κρήτη, αντάμωσε τη μυζήθρα της και φτιάξανε τη  μπουγάτσα του Αποστόλη στα 1922, που ήρθε από τη Σμύρνη και ρίζωσε στα Λιοντάρια στο Ηράκλειο. Εκεί, στην Πλατεία των Λιονταριών, ο Απόστολος Σαλκιντζής, έκανε το στέκι του «Τα Λιοντάρια». Το συνέχισαν οι γιοι του Ανέστος και Κώστας κι έφτασε έτσι από τον παππού στον εγγονό, τον Γιάννη, να συνεχίζει να φτιάχνει τις γλυκές και αλμυρές μπουγάτσες του , αλλά κι ένα σωρό καλούδια, αλμυρά και γλυκά, μικρασιατικές συνταγές με προϊόντα της κρητικής γης. Κανταΐφια, μπακλαβάδες, ρυζόγαλα και κρέμες για να συντροφεύουν τον περιποιημένο μερακλίδικο καφέ που προσφέρει. Ο Γιάννης το μεγάλωσε και το ονόμασε «Φυλλοσοφίες» δηλαδή η σοφία του φύλλου. Με την ίδια παλιά, σοφή συνταγή του παππού του».

Ο ΑναστάσηςΣαλκιτζής και ο Μηνάς Πιλαφάς στο εργαστήριο του κατάστηματος στα μέσα της δεκαετίας του’ 50

Στον καλόγουστο, ευχάριστο και φωτεινό χώρο συναντήσαμε τον Γιάννη Σαλκιντζή που τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την επιχείρηση, έχοντας βάλει τη δική του υπογραφή κι έχοντας ονομάσει πλέον το μαγαζί «Φυλλοσοφίες». Τα «Λιοντάρια» των 12 τ.μ είναι πλέον «Φυλλοσοφίες» 120 τ.μ.  Έξυπνο κι αληθινό το όνομα, αν σκεφθεί κανείς ότι στον επάνω χώρο του μαγαζιού γίνονται ποιητικές βραδιές αλλά και συναντήσεις με μικρά παιδιά στα οποία ειδική  παιδαγωγός τους διαβάζει παραμύθια. Είναι οι «Φυλλοσοφίες» τόπος συνάντησης για όλες τις ηλικίες για κάθε στιγμή της ημέρας. Εννοείται, όμως, ότι σερβίρετε και ρακή και ρακόμελο γιατί ο χαρακτήρας είναι κρητικός και οι παραδόσεις δεν αλλάζουν.

Η Πλατεία των Λιονταριών, όπου δέσποζε το πρώτο μαγαζί της οικογένειας Σαλκιντζή, “Τα Λιοντάρια”.

-Γυρίζοντας το χρόνο και βλέποντας προς τα πίσω, ποιο συναίσθημα σάς γεννάτε;

-Της μεγάλης αγάπης και του σεβασμού, αν σκεφθεί κανείς ότι ο παππούς μου, νεαρό παιδί που ζούσε σε ένα χωριό 30 χιλιόμετρα έξω από τη Σμύρνη για να σωθεί στην καταστροφή, μπήκε σε ένα πλοίο, έφθασε στην Κρήτη και κατάφερε να ριζώσει εδώ. Να φτιάξει το μαγαζί του, να φέρει γεύσεις της πατρίδας του και να της «παντρέψει» με τα κρητικά προϊόντα δημιουργώντας τη δική του παράδοση. Έφτιαχνε, σε ένα μαγαζί 12 τ.μ. μπουγάτσες, κανταΐφια, μπακλαβάδες. Ήταν αυτά που έμαθε αργότερα και στα παιδιά του.

-Από αυτά που σας έχει εξιστορήσει ο παππούς σας, πώς τον δέχθηκαν οι Κρήτες;

– Με αγάπη. Τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και μάλιστα τον ενέπνευσαν κιόλας καθώς είδε ότι ο κόσμος εδώ τρώει πολύ τυρί, αγαπά τις μυζήθρες  και έτσι αποφάσισε να πειραματιστεί και να φτιάξει και μία άλλη γεύση με μυζήθρα, που πέτυχε. Ένα προϊόν- μπουγάτσα με μυζήθρα- που μέχρι σήμερα υπάρχει μόνον στην Κρήτη.

Ο Γιάννης Σαλκιντζής με τη συνεργάτιδά του

-Ποιο ήταν το νέο, το διαφορετικό που δώσατε στις «Φυλλοσοφίες» τα τελευταία 20 χρόνια που έχετε αναλάβει εξ ολοκλήρου την επιχείρηση;

-Άλλαξα όλο το μαγαζί. Το ανακαίνισα και το έκανα έναν χώρο ζεστό, φιλόξενο όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το φαγητό, το γλυκό, τον καφέ του, τη ρακή του και να νοιώθει ότι βρίσκεται σε ένα όμορφο σαλόνι σπιτιού. Πήρα δάνειο, πούλησα τη μηχανή μου και με πολύ μεράκι έστησα το μαγαζί όπου η ατμόσφαιρά του σε ταξιδεύει στο χρόνο. Επίσης ήθελα να εμπλουτίσω τον κατάλογό μας γιατί δεν με ενδιέφερε να έχω ακόμα ένα ίδιο μαγαζί με ό, τι άλλο υπάρχει στο Ηράκλειο. Οπότε άρχισα να ψάχνω και να πειραματίζομαι σε νέες γεύσεις, πάντα με πρώτες ύλες από το νησί αλλά και πάντα με στοιχεία της Σμύρνης. Κι αν ο πατέρας μου με μύησε να τρώω μπουγάτσα με  κρέμα και καϊμάκι παγωτό μία εντελώς δική μου πρόταση είναι η μπουγάτσα με μυζήθρα, μέλι, καρύδια, κανέλα. Επίσης μου αρέσει να φτιάχνουμε γεύσεις μαζί με τους συνεργάτες μου. Να επισημάνουμε επίσης ότι στον κατάλογό μας υπάρχουν και vegan προτάσεις ώστε όλοι να μπορούν να απολαύσουν την μπουγάτσα τους σύμφωνα με τους διατροφικές τους επιλογές.

-Εκτός από τις «Φυλλοσοφίες» και τον έλεγχο και των άλλων καταστημάτων που έχετε με τι ασχολείστε;

-Από μικρό παιδί αγαπούσα και αγαπώ τον αθλητισμό. Ξεκίνησα κάνοντας στίβο με πολύ καλές επιδόσεις, στη συνέχεια ασχολήθηκα με την ποδηλασία, μετά έπαιζα βόλεϊ. Τα τελευταία χρόνια μπήκα, αγωνιστικά, στο τρίαθλο (τρέξιμο, κολύμπι, ποδηλασία), έχοντας κάνει και half iron-man. Τελευταία ασχολούμαι, πάρα πολύ και με το padel. Η γυμναστική είναι κομμάτι της ζωής μου. Επίσης ταξιδεύω πολύ. Μέχρι σήμερα έχω επισκεφθεί 72 χώρες. Δεν σας κρύβω ότι με συγκινούν ιδιαίτερα πολιτισμοί που έχουν διαφορετικό χαρακτήρα από τον δυτικό. Συνήθως αναζητώ τέτοιους προορισμούς γιατί θεωρώ ότι είναι πιο αυθεντικά μέρη και γνωρίζεις αλλιώς τους ανθρώπους.

-Και ποιες χώρες μέχρι σήμερα, σας έχουν κλέψει την καρδιά;

-Αξέχαστα μου έχουν μείνει τα ταξίδια μου στο Ιράν, στην Κόστα Ρίκα, όπου τρεις πόλεις της, μάλιστα,  έχουν ελληνικά ονόματα λόγω ενός φιλέλληνα Προέδρου. Η μία μας καλωσόριζε στην «Ελλάδα», την άλλη  την λένε Αθήνα και την άλλη Σπάρτα. Υπέροχος προορισμός με γυναίκα Πρόεδρο όπου δεν υπάρχει στρατός. Θεωρείται η Ελβετία των Αμερικάνων. Υπάρχουν τεράστια πάρκα, ηφαίστεια. Για μένα η Κόστα Ρίκα είναι ένας παράδεισος. Πολύ ωραίο ταξίδι, επίσης, κι αυτό στην Ιορδανία όπου εντελώς τυχαία γνωρίσαμε, με τη γυναίκα μου, έναν κύριο που τόσο αυτός όσο κι η σύζυγός του είχαν σπουδάσει στην Ελλάδα και ανέλαβαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να μας γνωρίσουν τον τόπο τους.

-Απ όλα αυτά τα ταξίδια «συλλέγεται» και πληροφορίες που σας βοηθούν στη δουλειά σας;

-Η αλήθεια είναι ότι ενώ πάω για διακοπές, το ζιζάνιο μέσα μου δεν με αφήνει και έτσι παρατηρώ και βλέπω και πώς δουλεύουν εκεί και τι διαφορετικά πράγματα έχουν από εμάς. Σίγουρα έχω πάρει κι έχω επηρεαστεί από τα ταξίδια μου, δημιουργώντας και νέες γεύσεις.