«Λουτσιάνο Παβαρότι»: Μια ταινία για τη ζωή του

Ο μεγαλύτερος σταρ της κλασικής μουσικής. Ένα μουσικό φαινόμενο. Ο Ιταλός διεθνούς φήμης τενόρος με το ψευδώνυμο «ο τενόρος του λαού». Ο Λουτσιάνο Παβαρότι ήταν σπάνιος συνδυασμός προσωπικότητας, ιδιοφυΐας και διασημότητας και χρησιμοποιούσε τις θαυμάσιες αυτές αρετές του για να διαδώσει το Ευαγγέλιο της όπερας σαν τρόπο διασκέδασης.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ παρουσιάζει ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για τον Λουτσιάνο Παβαρότι. Περιλαμβάνει σπάνιες συνεντεύξεις με την οικογένειά του και τους συναδέλφους του, ακυκλοφόρητο υλικό και τελευταίας τεχνολογίας ηχητική επεξεργασία. Ο  Χάουαρντ σκηνοθετεί την απόλυτη ταινία – φόρο τιμής σε έναν αξιοθαύμαστο άνθρωπο και ένα θρύλο της μουσικής που άφησε ιστορία.

Η ταινία «Παβαρότι» (Pavarotti) έρχεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από τις 26 Δεκεμβρίου από την ODEON.

Για τον Λουτσιάνο Παβαρότι:

Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1935 στη Μόντενα της Ιταλίας. Η μαμά Αντέλ εργαζόταν στο εργοστάσιο καπνών της περιοχής, και ο μπαμπάς Φερνάντο, αρτοποιός της γειτονιάς. Ξεκίνησε την καριέρα του ως δάσκαλος φωνητικής και, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’50, αποφάσισε να γίνει τραγουδιστής. Η σταδιοδρομία του άρχισε το 1961, όταν κέρδισε το διαγωνισμό Ρέτζο Εμίλια και τραγούδησε στην όπερα Πουτσίνι. Από τότε κατέκτησε το ιταλικό ακροατήριο!

Το 1963 για πρώτη φορά εμφανίστηκε έξω από την Ιταλία, στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Από εκεί άνοιξαν οι δρόμοι για την υπόλοιπη Ευρώπη. Το 1965 είχε πλέον εμφανιστεί σε όλη την Ευρώπη, σημειώνοντας παντού τεράστια επιτυχία, προκαλώντας πρωτοφανή ενθουσιασμό. Γυναικάς, τσιγκούνης, ξέφυγε από την αφάνεια και τραγούδησε στις μεγαλύτερες όπερες. Συνέχισε πηγαίνοντας στην Αμερική, την Αυστραλία και την Άπω Ανατολή.

Η τελευταία εμφάνιση

Το 2004 εμφανίστηκε για τελευταία φορά σε σκηνή της όπερας, αν και συνέχισε να τραγουδάει σε συναυλίες. Η τελευταία εμφάνισή του ήταν το Φεβρουάριο του 2006 στην τελετή έναρξης των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο. Είχε τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με πέντε βραβεία Γκράμι.
Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο στο πάγκρεας. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τον Ιούλιο του 2006 και στη συνέχεια αποσύρθηκε στη γενέτειρά του Μόντενα. Πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007.