Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Τι θα γίνει με “Το Τρίτο Στεφάνι;”

Ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης έκανε μία ανάρτηση στο instagram με αφορμή την προετοιμασία της θεατρικής παράστασης “Το Τρίτο Στεφάνι”.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Μην ξέροντας τι ακριβώς πρόκειται να γίνει, αφού εξαιτίας του κορονοϊού όλες οι θεατρικές παραγωγές βρίσκονται “στον αέρα”, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης τονίζει την αξία του έργου και το πόσο τον “κράτησε” αυτό το γραπτό αριστούργημα καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας.

Συνεχίζει να δουλεύει όλη την ημέρα και ελπίζει να δώσει- πολύ σύντομα- ραντεβού με το κοινό στην θεατρική σκηνή, εκεί όπου συμβαίνουν θαύματα. Μαζί με την Μαρία Καβογιάννη αλλά και την Μαρία Κίτσου. 

Η ανάρτηση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και όλα όσα έγραψε:

View this post on Instagram

Το απόλυτο καταφύγιο απ’ την πραγματικότητα είναι η δημιουργία. Αυτούς τους δύο μήνες που πέρασαν, αυτό που με κράτησε ήταν το Τρίτο Στεφάνι. Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, που ετοιμάζουμε σε καινούργια διασκευή, με αρχικό προγραμματισμό να ανέβει στο θέατρο Παλλάς τον Οκτώβριο, έχοντας στους δυο κεντρικούς ρόλους τη Μαρία Καβογιάννη και τη Μαρία Κίτσου. Το θέατρο έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλο τομέα της ζωής μας. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει το φθινόπωρο, αν και πότε και πώς θ’ ανοίξουν τα θέατρα, όμως εμείς συνεχίζουμε να δουλεύουμε. Δουλειά καθημερινή, δύσκολη, απ’ το πρωί ως το βράδυ. Δεν ένοιωσα τον περιορισμό, σχεδόν τον επιθυμούσα. Το αριστούργημα του Ταχτσή ήταν το καταφύγιό μου. Όταν ο άνθρωπος αποφασίζει, ο Θεός γελά, λέει η παροιμία. Ναι, ισχύει, η ζωή έχει σχεδόν πάντα άλλα σχέδια από τα δικά μας. Όμως, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε, απ’ το να προχωρήσουμε μπροστά, όπως μπορεί ο καθένας; Δουλεύοντας το Τρίτο Στεφάνι ένοιωσα το πολύτιμο νόημα που έχει αυτό το κείμενο για μένα σ’ αυτήν ακριβώς τη συγκυρία: είναι μια απόλυτη κατάφαση στη ζωή – με τα προβλήματά της, μεγάλα και μικρά. Εκείνες οι τρομερές γενιές, των γιαγιάδων και των παππούδων μας, έζησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες, πολέμους, φτώχεια, αρρώστειες. Τα κατάφεραν και προχώρησαν μπροστά, με το κεφάλι ψηλά, ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα, με αγάπη για τη ζωή – όπως έρχεται. Σαν να γνώριζαν ενστικτωδώς την αλήθεια του τίτλου του βιβλίου του Πόππερ: η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων. Τώρα, που η καραντίνα τέλειωσε, αλλά με κανέναν τρόπο δεν τελειώσαμε, ας προσέξουμε όλοι λίγο παραπάνω, ας κάνουμε ό,τι πρέπει, ας σταθεί σύμμαχός μας και η πολιτεία κι ας ευχηθούμε σύντομα να βρεθούμε ξανά στα θέατρα, υγιείς και χαρούμενοι, θεατές και δημιουργοί. #tritostefanipallas #menoumeasfaleis

A post shared by Constantine Markoulakis (@constantinemarkoulakisofficial) on May 18, 2020 at 8:52am PDT

“Το απόλυτο καταφύγιο απ’ την πραγματικότητα είναι η δημιουργία. Αυτούς τους δύο μήνες που πέρασαν, αυτό που με κράτησε ήταν το Τρίτο Στεφάνι. Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, που ετοιμάζουμε σε καινούργια διασκευή, με αρχικό προγραμματισμό να ανέβει στο θέατρο Παλλάς τον Οκτώβριο, έχοντας στους δυο κεντρικούς ρόλους τη Μαρία Καβογιάννη και τη Μαρία Κίτσου.
Το θέατρο έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλο τομέα της ζωής μας. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει το φθινόπωρο, αν και πότε και πώς θ’ ανοίξουν τα θέατρα, όμως εμείς συνεχίζουμε να δουλεύουμε. Δουλειά καθημερινή, δύσκολη, απ’ το πρωί ως το βράδυ. Δεν ένοιωσα τον περιορισμό, σχεδόν τον επιθυμούσα. Το αριστούργημα του Ταχτσή ήταν το καταφύγιό μου.
Όταν ο άνθρωπος αποφασίζει, ο Θεός γελά, λέει η παροιμία. Ναι, ισχύει, η ζωή έχει σχεδόν πάντα άλλα σχέδια από τα δικά μας. Όμως, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε, απ’ το να προχωρήσουμε μπροστά, όπως μπορεί ο καθένας; Δουλεύοντας το Τρίτο Στεφάνι ένοιωσα το πολύτιμο νόημα που έχει αυτό το κείμενο για μένα σ’ αυτήν ακριβώς τη συγκυρία: είναι μια απόλυτη κατάφαση στη ζωή – με τα προβλήματά της, μεγάλα και μικρά. Εκείνες οι τρομερές γενιές, των γιαγιάδων και των παππούδων μας, έζησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες, πολέμους, φτώχεια, αρρώστειες. Τα κατάφεραν και προχώρησαν μπροστά, με το κεφάλι ψηλά, ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα, με αγάπη για τη ζωή – όπως έρχεται.
Σαν να γνώριζαν ενστικτωδώς την αλήθεια του τίτλου του βιβλίου του Πόππερ: η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων.
Τώρα, που η καραντίνα τέλειωσε, αλλά με κανέναν τρόπο δεν τελειώσαμε, ας προσέξουμε όλοι λίγο παραπάνω, ας κάνουμε ό,τι πρέπει, ας σταθεί σύμμαχός μας και η πολιτεία κι ας ευχηθούμε σύντομα να βρεθούμε ξανά στα θέατρα, υγιείς και χαρούμενοι, θεατές και δημιουργοί”.