Κλιντ Ίστγουντ: Γιορτάζει 90 χρόνια ζωής στην κορυφή της 7ης τέχνης

Αύριο, 31 Μαΐου, ο ηθοποιός που μας έμαθε να αγαπάμε τα γουέστερν,ο σπουδαίος καλλιτέχνης των Όσκαρ και των διακρίσεων, ο Κλιντ Ίστγουντ γιορτάζει 90 χρόνια ζωής.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Ο δημιουργός των «Ασυγχώρητων», του «Γκραν Τορίνο» και άλλων σπουδαίων ταινιών ξεκίνησε το ταξίδι του προς την κορυφή από ναυαγοσώστης και χαμάλης- ένα παιδί για όλες τις δουλειές. Οι δουλειές έγιναν “χρυσάφι” και ο ταλαντούχος κύριος Ιστγουντ βρέθηκε να διαπρέπει στο Χόλιγουντ και στην κορυφή της 7ης Τέχνης,

Στο νερό…

Ο Κλιντ Ιστγουντ, γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο στις 31 Μαΐου του 1930. Είναι αγγλικής, ιρλανδικής, σκωτσέζικης και ολλανδικής καταγωγής. Έζησε μία άγρια εφηβεία και κατάφερε να τελειώσει το σχολείο με κόπο και με μεγάλο ζόρι.

Στα νιάτα του δούλεψε από ναυαγοσώστης και χαμάλης, μέχρι δασοπυροσβέστης. Προσπάθησε να πάει στο πανεπιστήμιο του Σιάτλ, αλλά τον πρόλαβε ο πόλεμος της Κορέας. Εκεί όπου κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής πτήσης με βομβαρδιστικό, βρέθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό- η πτήση είχε άτυχη κατάληξη- κολύμπησε δυο μίλια για να σωθεί χρησιμοποιώντας μία σωσίβια σχεδία.

Η τύχη…

Οι πρώτοι μικροί ρόλοι του δόθηκαν από έναν παραγωγό του Χόλιγουντ που τον είδε τυχαία και αξιολογώντας την καλή φυσικής κατάσταση και την ξεχωριστή του ομορφιά του έδωσε την ευκαιρία να μπει στη δουλειά. Με ύψος 1,93, γεροδεμένος και με αθλητικό σώμα, με υπέροχο πρόσωπο και ένα τέλειο χαμόγελο,μετέπειτα σήμα κατατεθέν ως ηθοποιού. Με πλούσια ξανθιά κόμη και αγέρωχο και όσο πρέπει αλήτικο βλέμμα, είχε όλα όσα ήθελε η κάμερα για να τον ερωτευθεί, και τον ερωτεύθηκε.

Η συνάντηση με τον Λεόνε

Με την τηλεοπτική καουμπόικη τηλεοπτική σειρά “Rawhide” να γνωρίζει “ελαφρά” επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του ’60 κατάφερε να “μεγαλώσει” επαγγελματικά και να συναντηθεί με τον Σέρτζιο Λεόνε που έψαχνε τον πρωταγωνιστή για το κλασικό “Για Μια Χούφτα Δολάρια”. Θα έκανε το ριμέικ της ταινίας “Γιοζίμπο” του Κουροσάβα, μεταφερμένη στην άγρια Δύση. Και εγένετο θαύμα.

Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία, όπως και η επόμενη, η “Μονομαχία στο Ελ Πάσο” και φυσικά η αριστουργηματική “Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος”. Ο δεξιοτέχνης Λεόνε με τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των ηθοποιών του, κάνει τον Ίστγουντ είδωλο. Με τα αρρενωπά χαρακτηριστικά του, το μόνιμο ειρωνικό υπομειδίαμα, το μάτι που γυαλίζει, το πουράκι συνεχώς στο στόμα -παρότι δεν κάπνιζε- έφτιαξε ένα μοναδικό πρότυπο αρρενωπότητας και γοητείας.

Οι επιτυχίες με τον Ντον Σίγκελ

Ο Σέρτζιο Λεόνε υπήρξε ο ένας από τους δύο κινηματογραφιστές που επηρέασαν τον Κλιντ Ίστγουντ στο υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του, μαζί με τον υποδεέστερο αλλά σημαντικό σκηνοθέτη Ντον Σίγκελ, με τον οποίο συνεργάστηκαν σε αρκετές γνωστές επιτυχίες.

Μερικές από αυτές ήταν: “Απόδραση από το Αλκατράζ”, “Οι Γύπες Πετούν Χαμηλά”, και φυσικά τις καλτ ταινίες “Ο Επιθεωρητής Κάλαχαν” στο ρόλο του “βρώμικου Χάρι”, που επικρίθηκε από πολλούς για τη θέση των ταινιών στο θέμα της αυτοδικίας. Βεβαίως, υπήρξαν και άλλοι σκηνοθέτες που τον επηρέασαν, όπως ο Τζον Χιούστον, για τον οποίο θα γυρίσει το φιλμ “Λευκός Κυνηγός, Μαύρη Καρδιά”.

Τα Όσκαρ και η αναγνώριση

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Ίστγουντ πέρασε και πίσω από την κάμερα φτιάχνοντας τις δικές του ταινίες. Η ώρα της αναγνώρισης ήρθε το 1992, όταν γύρισε το γουέστερν “Οι Ασυγχώρητοι”, το οποίο του χάρισε και το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Μία ταινία επηρεασμένη από τους Λεόνε και Σίγκελ, που απομυθοποιεί τη βία και ασκεί κριτική στη δύναμη της εξουσίας, ένα σχεδόν μόνιμο θέμα στις ταινίες του Ίστγουντ. Μαζί του έπαιξαν και ενθουσίασαν ο Τζιν Χάκμαν και ο Μόργκαν Φρίμαν.

Το 1995 παρουσίασε το δραματικό φιλμ “Οι Γέφυρες του Μάντισον”, το 2003 το “Σκοτεινό Ποτάμι” και τον επόμενο χρόνο το “Million Dollar Baby” που του χάρισε το δεύτερο Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

Το κοινό και οι κριτικοί αγαπούν και “αγκαλιάζουν” τις ταινίες του που έχουν πάντα το δικό τους ενδιαφέρον και τη δική τους κινηματογραφική αξία.

Το φιλμ “Γκραν Τορίνο”, που προβλήθηκε πριν 12 χρόνια, είναι μία σημαντική καλλιτεχνική στιγμή για τον Ίστγουντ που έχει στην ψυχή της μία ολόκληρη ζωή. Ο σημαντικός καλλιτέχνης εγκαταλείπει τον σκληρό ρεπουμπλικάνο -αν και πολλές φορές τα θέματα των ταινιών του πήγαιναν κόντρα στην ιδεολογία της αμερικανικής δεξιάς και του κατεστημένου- αναθεωρεί τις αξίες και τα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε και βλέποντας το πώς άλλαξαν οι καιροί και πόσο διαβρωμένη είναι η δυτική ψυχή, στέλνει δυνατά μηνύματα κατά της ξενοφοβίας, αποφεύγοντας, ωστόσο, αυτό που απεχθάνεται περισσότερο, την πολιτική ορθότητα. Το αποτέλεσμα; Μία αριστουργηματική ταινία.

Και όπως όλα δείχνουν αυτά είναι μόνο η αρχή σε όλα όσα πρόκειται και θα προλάβει να κάνει αφού παραμένει δραστήριος και καλλιτεχνικά ενεργός και σκεπτόμενος.