Η δύναμη του Ευχαριστώ

Η ετήσια παραδοσιακή γιορτή που ανήκει στην κατηγορία των φεστιβάλ της σοδειάς καθώς απονέμονται ευχαριστίες προς το Δημιουργό για τα αγαθά που αποκόμισε ο καθένας στο τέλος της σοδειάς.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Σήμερα έχουν την τιμητική τους στα γιορτινά τραπέζια, οι γαλοπούλες και οι κολοκύθες!!! Κολοκύθες παντού: Από τα πιάτα μέχρι τον διάκοσμο!!!

Η πρώτη γιορτή των Ευχαριστιών έγινε στα τέλη του 16ου αιώνα σε περιοχές του σημερινού Καναδά, όπου έχει καθιερωθεί ως επίσημη μέρα γιορτής κάθε δεύτερη Δευτέρα του Οκτωβρίου. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ο γιορτασμός άρχισε να γίνεται και σε περιοχές των σημερινών ΗΠΑ όπου έχει καθιερωθεί ως ημέρα εορτασμού η τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου.

Όλα ξεκίνησαν από τους Ευρωπαίους που έφθαναν στην Αμερική και ήθελαν να ευχαριστήσουν τον Θεό που τα κατάφεραν να βρεθούν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά και τη «νέα πατρίδα» που τους δέχθηκε και τους έδωσε δουλειά και τροφή.

Όπως κι αν έχει, η γιορτή αυτή καθιερώθηκε γιατί κάποιοι θέλησαν να πουν με τον τρόπο τους «Ευχαριστώ» και να νοιώσουν «Ευγνωμοσύνη» που τα κατάφεραν.

Μέσα από τις συμπληγάδες που περνάμε όλοι μας, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, που περίτρανα έχει αποδειχθεί ότι ο κορονοϊός δεν ζητά το Ε9 ούτε λογαριασμούς καταθέσεων για να χτυπήσει, που πιο σαφές μήνυμα από το πόσο υπέρτατο αγαθό είναι η υγεία δεν μπορεί να γίνει, έχουμε στρέψει το βλέμμα στο τι έχουμε ή μένουμε εγκλωβισμένοι στο τι δεν έχουμε;

Έχουμε πει ένα ειλικρινές «Ευχαριστώ», έχουμε νοιώσει «Ευγνωμοσύνη» ή εστιάζουμε πάντα σε ό,τι λείπει και σε ό,τι δεν έγινε;

Επειδή τίποτα, μα τίποτα δεν είναι δεδομένο, κάνοντας ένα βήμα πίσω και βλέποντας ο καθένας τον εαυτό του από μία απόσταση, μπορεί να βρει και να συνειδητοποιήσει έστω κι ελάχιστα θετικά. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι όταν εστιάζεσαι στο καλό και στο θετικό με ανοιχτή καρδιά, το σύμπαν έρχεται και σε επιβεβαιώνει ότι πράττεις σωστά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 7 ιστορικές φωτογραφίες του Μαραντόνα

Δεν ξέρω αν η ζωή ξαναγράφεται. Ξέρω ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω ούτε κατά ένα δευτερόλεπτο, όπως επίσης ξέρω ότι όσα σχέδια και όνειρα κάνουμε για το μέλλον κανείς δεν μπορεί να μας πει με σιγουριά ότι θα τα πετύχουμε. Το μόνο που έχουμε είναι το σήμερα. Το Εδώ και Τώρα.

Κι αν μέσα σε όλη αυτή τη δίνη που βρισκόμαστε, έχοντας κουραστεί, φοβηθεί, βαρύνει, αγανακτήσει, ακόμα κι όσοι δεν το παραδέχονται νοιώθουν ένα πνίξιμο, ένα στρίμωγμα, μία καθυστέρηση στη ζωή τους, ας βρούμε το θετικό κι ας πούμε από καρδιάς τα δικά μας ευχαριστώ. Ας αφήσουμε το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης να μας κατακλύσει. Θα νοιώσουμε πιο δυνατοί, πιο αισιόδοξοι. Να νοιώσουμε ελπίδα κι ας μας κρύβεται εκείνη.

Οφείλουμε να την αναζητήσουμε. Για μας. Για να πάμε παρακάτω.

Φτιάξτε, αν θέλετε τη δική σας λίστα με τα «Ευχαριστώ» και θα δείτε τελικά ότι είναι πολλά.