Γιατί κάνω ξανά και ξανά τα ίδια λάθη;

“Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είναι πράγματι θέμα τύχης ή μήπως πίσω από αυτά τις επαναλαμβανόμενες «ατυχίες» ή έλλειψη αυθεντικής χαράς, κρύβεται κάτι βαθύτερο;

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Είναι αλήθεια ότι στην ζωή μας, μας ακολουθεί το παρελθόν μας και τα όποια τραύματα φέρει αυτό, τα οποία δυστυχώς βρίσκονται στο ασυνείδητο, στο κομμάτι αυτό του εαυτού μας που δεν γνωρίζουμε, που αγνοούμε!

Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα ζωής, οι επιλογές, οι πεποιθήσεις μας, το σύστημα αξιών μας δημιουργούνται από την πρώιμη ηλικία μας και μας ακολουθούν μέχρι να αποφασίσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, δηλαδή να έρθουμε σε επαφή με το ασυνείδητο κομμάτι μας, να αποκτήσουμε επίγνωση.

Κανείς δεν πιστεύει για τον εαυτό του ότι «ηθελημένα» πονάει το σώμα του και αρρωσταίνει, ότι βρίσκει τον λάθο σύντροφο, ότι δεν πετυχαίνει στην δουλειά του, ότι προδίδεται επανειλημμένα από τους φίλους του ή δεν τα πάει καλά με τα παιδιά του!

Ακούγεται περίεργο αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια! Βάζουμε τρικλοποδιές στον ίδιο μας τον εαυτό ώστε να επιβεβαιώσουμε τις πεποιθήσεις μας ακόμα και όταν αυτές δεν είναι λειτουργικές για εμάς!

«Πώς συμβαίνει αυτό;», θα ρωτήσετε! Ποιος νορμάλ άνθρωπος θέλει να υποφέρει; Κανείς συνειδητά, είναι η απάντηση! Για να γίνει όμως αυτό συνειδητό, χρειάζεται να κατανοήσουμε τί σημαίνει λανθασμένες πεποιθήσεις και περιοριστικά πιστεύω.

Όλοι οι άνθρωποι, από όλα τα κοινωνικά στρώματα όλων των πολιτισμών, έχουν προσωπικά συστήματα πεποιθήσεων τα οποία επηρεάζονται από τις οικογένειες τους, τους φίλους, τις κοινότητες, τις κοινωνίες και τις ατομικές τους ερμηνείες που αποδίδουν στα γεγονότα τα οποία απαρτίζουν την ζωή τους. Κανένα ανθρώπινο ον δεν μένει ανεπηρέαστο από την επιρροή του ΕΓΩ.

ΕΓΩ ονομάζουμε την προσωπικότητα μας και όχι τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. Το ΕΓΩ διαμορφώνεται από 0-6 ετών και μαζί με το ασυνείδητο δημιουργούν το σενάριο της ζωής μας που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε. Βάσει αυτού θα χτίσουμε την ζωή μας και την καθημερινότητα μας.

Αν λόγου χάρη, έχουμε γεννηθεί σε μια οικογένεια που συνεχώς μας κατακρίνει και μας απορρίπτει (ίσως όχι φανερά), έχουμε μάθει να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να γίνουμε αποδεκτοί, ζητώντας λίγα για τον εαυτό μας, παγώνοντας τα συναισθήματά μας και κάνοντας συναισθηματικές «εκπτώσεις» φοβούμενοι μήπως ξανά απορριφτούμε και βιώσουμε το τραύμα της παιδικής μας ηλικίας! Ως αποτέλεσμα, είναι πολύ πιθανό να βρούμε ένα σύντροφο που επίσης μας κατακρίνει και μας απορρίπτει γιατί αυτό αναγνωρίζουμε ως «αγάπη»! Και όσο δεν κάνουμε θεραπεία και επιτρέπουμε σε αυτό το τραύμα να αναβιώνει ξανά και ξανά, τόσο μεγαλύτερο γίνεται και μας κάνει την ζωή και τις σχέσεις δυσλειτουργικές!

Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άτομο που συνέχεια είναι υπέρ απασχολημένο, αναλαμβάνει υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να μην έχει ποτέ χρόνο για τον εαυτό του και την εξέλιξη του, καταλήγει μη ικανοποιημένο! Είναι χαρούμενο για λίγο αλλά μετά ψάχνει πάλι για το επόμενο project που θα γεμίσει το εσωτερικό κενό του. Η ανάγκη για αναγνώριση, τελειότητα και κυρίως η αποφυγή της αναγνώρισης των πραγματικών του αναγκών πηγάζει από παιδικό τραύμα που έχει γίνει μια πεποίθηση του τύπου «οποίος κάθεται είναι άχρηστος», κάτι που μπορεί να άκουγε συχνά στο οικογενειακό του περιβάλλον. Προκειμένου να μην νιώθει άχρηστος (άρα μη αποδεκτός), κάνει τα πάντα για να αποδείξει πόσο χρήσιμος και τέλειος είναι! Προφανώς σαν παιδί αν δεν έφερνε εις πέρας πολλά επιτεύγματα, ο γονέας του να τον απέρριπτε.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι μια γυναίκα που φοβάται να εκφράσει αυτό που πραγματικά θέλει από τον φόβο μην απορριφθεί και επειδή είναι τόσο δυνατό το νοητικό της κομμάτι, εντέλει κλείνει εντελώς η φωνή της! Το σώμα της μίλησε αντί για εκείνη! Μετά θεωρεί ότι κρύωσε και ότι αυτός ήταν ο λόγος που αρρώστησε! Από μικρή όμως, πάθαινε εύκολα λαρυγγίτιδα γιατί δεν της επιτρεπότανε να εκφράσει τις αληθινές της ανάγκες. Και έτσι έμαθε να «καταπίνει» τα θέλω της και να νιώθει εγκλωβισμό. Στις φιλίες της και στις σχέσεις της με το άλλο φύλο θα «καταπίνει» τις δικές της ανάγκες για χάρη του άλλου με αποτέλεσμα να μένει ανικανοποίητη και θλιμμένη. Συνήθως θα το αποδώσει στην κακή της τύχη, στην κακή της υγεία ή στο άλλο φύλο που είναι ανεπαρκές αλλά ποτέ στον εαυτό της και στην επιλογή της!

Όταν όμως το άτομο αρχίσει να παρατηρεί τον εαυτό του και κάνει μια ανασκόπηση των επιλογών και των σχέσεων του, ίσως αρχίσει να αναγνωρίζει τα λανθασμένα μοτίβα συμπεριφορών που διέπουν όλες του τις δυσλειτουργικές σχέσεις του. Θα αναγνωρίσει ότι το σώμα του μιλάει μέσα από τις ασθένειες και την δυσφορία που νιώθει. Θα συνειδητοποιήσει τότε ότι οι πεποιθήσεις του τον κράτησαν μακριά από αυτό που πραγματικά ΕΙΝΑΙ! Οι πεποιθήσεις και η «παλιά κασέτα» που παίζει ξανά και ξανά είναι η αιτία που κάνει τα ίδια λάθη! Μέσα από την θεραπεία ο άνθρωπος αρχίζει να παίρνει την ΕΥΘΥΝΗ των επιλογών του, να κατανοεί τι του έχει συμβεί, ποια τραύματα αναβιώνει στο τώρα και πως μπορεί να τα θεραπεύσει!

Μέχρι να γίνει αυτό το άλμα της μεταμόρφωσης, η θεραπεία παίρνει χρόνο και θέλει πίστη και προσπάθεια! Δεν εξαλείφονται οι περιοριστικές μας πεποιθήσεις με ένα σεμινάριο 2-3 μηνών, αλλά με συστηματική θεραπευτική υποστήριξη. Ο εντοπισμός των μοτίβων και η συμφιλίωσή μας με αυτά θα δώσουν άλλο νόημα στην ζωή μας και θα μας απαλλάξουν από τον πόνο! Θα ανακαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό και τις ανάγκες του και θα καταφέρουμε να κάνουμε αλλαγές που ενώ στην αρχή μάς φαινόντουσαν ακατόρθωτες, εν τέλει δεν είναι!

Θέλει απόφαση η χαρά και η λειτουργικότητα της ζωής μας! ΕΜΕΙΣ καθορίζουμε και ορίζουμε το πεπρωμένο μας! Μπορούμε να αλλάξουμε το κάρμα μας μέσα από την γνώση και την συμφιλίωση με το παρελθόν, μέσα από την αναγνώριση της ΑΛΗΘΕΙΑ μας και την απαλλαγή των φόβων που μας κρατούν δέσμιους.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. ΖΗΣΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

Από την Άννα Φύσσα

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.

Δασκάλα Διαλογισμού.

Δασκάλα Ρείκι.

Ψυχοσωματική Θεραπεία

(Φωτογραφία εξωφύλλου: PEXELS)