Βόλτα στην Ελβετία

«Κάθε φορά που άκουγα την λέξη Ελβετία το μυαλό μου έτρεχε σε μια χώρα με πλουσιοπάροχη ζωή συνοδευμένη από παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς αλλά και  ακριβά ρολόγια, αμέτρητες σοκολάτες, χιονοδρομικά θέρετρα με υπερπολυτελή ξενοδοχεία, λίμνες και φυσικά τις Άλπεις» δηλώνει.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Και πάνω κάτω αυτά είναι, που συνθέτουν τη χώρα αυτή της κεντρικής Ευρώπης, που δεν την άγγιξαν ούτε πόλεμοι ούτε καν η οικονομική κρίση.

Πανέμορφη, γεμάτη ειδυλλιακά τοπία που σε χαλαρώνουν και σε μαγνητίζουν με το που τα αντικρίζεις και σε ταξιδεύουν σε μια χώρα, που συνθέτει μοναδικά  τη φύση με το αστικό τοπίο.

Η Ελβετία είναι μία μαγευτική χώρα, που αξίζει να την επισκεφθεί κανείς έστω και μία φορά στην ζωή του για να γεμίσει με εικόνες μοναδικές το φωτογραφικό άλμπουμ της μνήμης του.

«Το ταξίδι μου στην Ελβετία ξεκίνησε με πρώτο σταθμό την Ζυρίχη έπειτα από δυόμιση ώρες πτήσης από το αεροδρόμιο των Αθηνών.

Για την ξενάγησή μου διάλεξα να επιβιβαστώ σε τρένο για να δω τις ξεχωριστές εικόνες, που σου χαρίζει η διαδρομή. Θέλησα να ανακαλύψω τις ομορφιές του καταπράσινου τοπίου και της φύσης.

Η Ζυρίχη θεωρείται από πολλούς- κι όχι άδικα- το θησαυροφυλάκιο της Ευρώπης με τις μεγαλύτερες τράπεζες και τα ισχυρότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του παγκόσμιου οικονομικού lobby. Είναι όμως και μια πόλη εξωστρεφής και ανέλπιστα φασαριόζα, που προσφέρει την καλύτερη ποιότητα ζωής στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο, που έχει αναδειχθεί ως ένας από τους πιο φιλόξενους προορισμούς της Κεντρικής Ευρώπης. Η Ζυρίχη αγαπά επίσης την τέχνη κι έχει αγκαλιάσει τις σύγχρονες τάσεις της, με τη μετατροπή παλαιών εργοστασίων σε πολιτιστικά κέντρα και δημιουργικούς χώρους διαβίωσης.

(Εικόνες από τη Ζυρίχη)

Η ελβετική μητρόπολη περιτριγυρίζεται από κατάφυτους λόφους με το υγρό στοιχείο να  κυριαρχεί στο τοπίο, αφού εκτείνεται γύρω από το βόρειο άκρο της ομώνυμης  λίμνης ενώ ο ποταμός Λίματ την τέμνει στα δύο. Μια πανέμορφη πόλη, που λατρεύω να επισκέπτομαι και να έχω σαν ορμητήριο για τις βόλτες μου στην όμορφη αυτή χώρα.

Μετά από μία διανυκτέρευση στην μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας, την επόμενη κιόλας ημέρα, ξεκίνησα για ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη το Bad Ragaz, μια πόλη που βρίσκεται ανατολικά κοντά στα σύνορα της Ελβετίας με το Λιχτενστάιν με τον ποταμό Tamina να το διασχίζει. Η πόλη είναι γνωστή για το διάσημο ιαματικό νερό, που αναβλύζει εκεί και είναι  γεμάτη από κορυφαία ξενοδοχεία και λουτρά που χρησιμοποιούν φυσικά το νερό αυτό. Όπως το  Grand Resort Bad Ragaz, ένα εξαιρετικό resort, που το επισκέπτονται ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο για τις εξαιρετικές παροχές, που προφέρει. Το ξενοδοχείο είναι χτισμένο μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο με χώρους που αποπνέουν ηρεμία, γαλήνη και μια αίσθηση ευφορίας, που μετρά πάνω από ένα αιώνα λειτουργίας του. Για μένα, δεν θεωρείται μόνο ένα καλό ξενοδοχείο αλλά μια κλινική ευεξίας, αφού διαθέτει θερμικές πηγές  καθώς και δύο σπα. Το ένα μάλιστα, το Tamina Therme είναι ελεύθερο για το κοινό, και διαθέτει πισίνες διαφορετικής θερμοκρασίας και τζετ για υδρομασάζ σε όλα τα σημεία του σώματος. Η εξωτερική πισίνα έχει όμορφη θέα και η αίσθηση είναι μοναδική, ιδιαίτερα όταν έξω είναι όλα χιονισμένα. Ο ατμός,  που αναβλύζει  από την πισίνα σε συνδυασμό με την θέα στην πόλη κάνουν την εικόνα υπέροχη.  Επίσης το  Resort Bad Ragaz διαθέτει και ένα πιο prive spa, εκατό τετραγωνικών μέτρων με υδρομασάζ, ατμόλουτρο, σάουνα, μοναδικά treatment και μια μεγάλη βεράντα στον κήπο με μια τραπεζαρία για να μπορείς να έχεις μια πιο luxury περιποίηση.

(Η πισίνα του Grand Resort Bad Ragaz με το ιαματικό νερό)

Εξαιρετικά είναι όμως και τα εστιατόρια του ξενοδοχείου με μεσογειακή κουζίνα όπως τα: Olives d‘Or, La Piazza και Trocadero, που είναι από τα λίγα στον κόσμο  που έχουν βραβευτεί με δύο αστέρια Michelin. Το φαγητό τους είναι θεσπέσιο.

Πέρα όμως από τις στιγμές  χαλάρωσης, απόλαυσης και ηρεμίας, που θέλω να απολαμβάνω σε αυτό το τέλειο μέρος αγαπώ πολύ και τα εσωτερικά ταξίδια και χρησιμοποιώ πάντα ένα από τα πιο εξελιγμένα μεταφορικά μέσα, που διαθέτουν οι Ελβετοί για την μεταφορά τους, το τραίνο. Έτσι χωρίς να αφήσω ημέρα να πάει χαμένη την επομένη πήγα στην Ιντερλάκεν. Μια κωμόπολη στην κεντρική Ελβετία.

(Εικόνες από την Ιντερλάκεν)

Το όνομά της σημαίνει «ανάμεσα στις λίμνες», κάτι το οποίο το καταλαβαίνεις όταν φθάσεις αφού η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στις λίμνες Τουν (Thun) και Μπριντς (Brienz) επί του ποταμού Άαρ.  Πρόκειται για ένα φυσικό βιότοπο με πολλά είδη φυτών και ζώα. Κατά μήκος της διαδρομής προς το Jungfraujoch, τον ψηλότερο σιδηροδρομικό σταθμό της Ευρώπης η θέα κι οι εικόνες, που εναλλάσσονται, ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό ταξιδευτή. Μικρά ανεξερεύνητα χωριά της ελβετικής επαρχίας, καταρράκτες με κρυστάλλινα νερά, που μοιάζουν με αέρινες κουρτίνες, χιονισμένες, απόκρημνες πλαγιές αλλά και ομίχλη δημιουργούν ένα όμορφο σκηνικό. Ο παγωμένος αέρας χτυπά το πρόσωπο, το χιόνι σκοντάφτει κάτω από τα πόδια και η θέα σου κόβει την ανάσα, αφού το Jungfraujoch είναι 3.454 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

(Εικόνα από το Jungfraujoch)

Η εκδρομή αυτή φτάνει στο τέλος της και με βρίσκει στο Ice Palace, όπου μπορεί κανείς να περιηγηθεί σε ένα παγωμένο κόσμο, να περπατήσει πάνω στον πάγο σε έναν ειδικά διαμορφωμένο και αυστηρά οριοθετημένο χώρο για να μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά του πάνω στο χιόνι των Άλπεων και να ανακαλύψει έργα τέχνης από πάγο σε γωνιές, που απεικονίζουν ζώα .

(Εικόνες από Ice Palace)

Επιστροφή και πάλι στο Bad Ragaz για την διανυκτέρευσή μου και πριν καν ο ήλιος του επόμενου πρωινού ανέβει με βρίσκει στον σταθμό να παίρνω τον αλπικό σιδηρόδρομο για το Κουρ «Chur» για μια μικρή στάση αφού ο τελικός μου προορισμός ήταν το Σαιν Μόριτζ.

Το Κουρ, που βρίσκεται στην καρδιά των Άλπεων είναι η παλαιότερη πόλη της Ελβετίας, από τις πιο αυθεντικές, με ιστορία πάνω από 5.000 χρόνια. Στη Παλιά Πόλη της δε, που αξίζει να την επισκεφθείς, τα αυτοκίνητα είναι απαγορευτικά.

(Εικόνα από το Chur)

Και μετά την μικρή μου στάση ήρθε η ώρα να βρεθώ στο Σαιν Μόριτζ, στο διάσημο θέρετρο των χειμερινών διακοπών των διασημοτήτων, που θεωρείται ότι έχει και το πιο «in» χιονοδρομικό κέντρο της Ευρώπης.

Το Σαιν Μόριτζ βρίσκεται στις νότιες πλαγιές των Άλπεων σε ύψος 1.822 μ. με θέα στην επίπεδη στην παγωμένη κοιλάδα της Άνω Ενγκαντίν και στην ομώνυμη λαμπερή λίμνη με τα γαλαζοπράσινα νερά. Τριγύρω υπάρχουν σμαραγδένια δάση και χιονισμένες πίστες ικανές για να φιλοξενήσουν δύο φορές του Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πόλη όμως δεν απέκτησε φήμη από το χιονοδρομικό της κέντρο αλλά από τις ιαματικές πηγές της, που ανακαλύφθηκαν πριν από 3.000 χρόνια και την καθιέρωσαν ως θερινό σπα.

(Εικόνες από το, χιονισμένο και μη, Σαιν Μόριτζ)

Το Σαιν Μόριτζ είναι ένας προορισμός, που πάντα μου αρέσει να επισκέπτομαι. Η πόλη είναι χτισμένη τριγύρω από την όμορφη λίμνη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της με την luxury «γειτονιά» της με τις λαμπερές μπουτίκ, τα ακριβά ξενοδοχεία και τα πολυτελή εστιατόρια. Εκεί λοιπόν πάντα θα κάνω μια στάση για μια βόλτα, για τις απαραίτητες φωτογραφίες και μετά να συνεχίσω μέχρι το εκπληκτικό θέρετρο του Κλόστερς. Εκεί συνήθως συναντάς βασιλείς, διάσημους αστέρες και γενικά διεθνείς celebrities, που συνυπάρχουν με τους λάτρεις του χειμερινού τουρισμού και του σκι.

Δεν έκανα όμως διανυκτέρευσή στο Σαιν Μόριτζ αλλά στην Βαντούζ ή πιο σωστά Φαντούζ αφού οι Γερμανοί προφέρουν «Φι» το γράμμα «V», για να γνωρίσω και την πρωτεύουσα του μικροσκοπικού κρατιδίου Λιχτενστάιν.

(Εικόνα από τη Βαντούζ)

Το Λίχτενσταϊν είναι μια από τις μικρότερες χώρες της Ευρώπης και η μικρότερη γερμανόφωνη χώρα, που όμως δεν συνορεύει με την Γερμανία αλλά με την Ελβετία και την Αυστρία.  Βρίσκεται κοντά στον ποταμό Ρήνο και είναι το μόνο κράτος που εκτείνεται αποκλειστικά μέσα στις Άλπεις.

Είναι δύσκολο να μην δεις το «Schloss» το κάστρο της Βαντούζ , όπου είναι η επίσημη κατοικία της πριγκιπικής οικογένειας του Λίχτενσταϊν καθώς βρίσκεται σκαρφαλωμένο στην πλαγιά του λόφου και πιο συγκεκριμένα πάνω από ένα βράχο με θέα την πόλη.

(Εικόνα από τη Βαντούζ)

Το κάστρο, που είναι χτισμένο ως φρούριο από τον 12^ο αι. και συνοδεύεται με πολλούς θρύλους για ιππότες, είναι πλέον η επίσημη κατοικία του Πρίγκιπα του Λιχτενστάιν.

Δοκιμάζω, για το δείπνο μου το Käsknöpfle, το εθνικό πιάτο του Λιχτενστάιν, που δεν είναι άλλο από ζυμαρικά με παραδοσιακό τυρί, που σερβίρονται με σάλτσα μήλου και τραγανά κρεμμύδια, ένας εκπληκτικά νόστιμος συνδυασμός.

Επόμενος προορισμός μου είναι το Μοντρέ, στην νοτιοδυτική πλευρά της Ελβετίας. Το Μοντρέ, που είναι μία από τις πιο όμορφες πόλεις της χώρας και θέρετρο ιδιαίτερα δημοφιλές στους κύκλους του διεθνούς τζετ σετ είναι χτισμένο στη λίμνη της Γενεύης.

(Εικόνες από το Μοντρέ)

Η πόλη είναι γνωστή για την πληθώρα των πολιτιστικών εκδηλώσεων και φυσικά του «Monteux Jazz Festival», που να αποτελεί μία από τις κορυφαίες μουσικές συναντήσεις παγκοσμίως, αφού είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ετήσιο φεστιβάλ τζαζ στον κόσμο μετά το Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ του Καναδά στο Μόντρεαλ.

Τον 19ο αιώνα, συγγραφείς, καλλιτέχνες και μουσικοί λάτρεψαν το μαγικό Μοντρέ, που δεν άργησε να γίνει μαγνήτης επισκεπτών των πλούσιων και διάσημων του τότε αλλά και του τώρα.

Ποτέ το ταξίδι μου στην Ελβετία δεν φτάνει στο τέλος του αν δεν επισκεφθώ την Αρόσα ή Αρόζα, ένα τυπικό αλπικό χωριό που είναι λες και έχει φωλιάσει μέσα στην πανέμορφη και άκρως ρομαντική Κοιλάδα Σάνφιγκ. Πλαισιωμένο από τις κορυφές των Weisshorn, Hörnli και Schiesshorn, είναι ένα υπέροχο τοπίο, ιδανικό για τους λάτρεις του σκι. Διαθέτει όμορφα ξύλινα σπίτια, που όποτε τα αντικρίζω με ταξιδεύουν σε μία άλλη εποχή.

(Εικόνες από την Αρόζα)

Εκεί είναι και εθνικό καταφύγιο της αρκούδας. Με πλούσια βουνά και δάση στην περιοχή, το πάρκο Αρόσα των 2.8 εκταρίων, προσφέρει άσυλο σε καφέ αρκούδες οι οποίες έχουν διασωθεί από απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και μεταχείρισης. Υπάρχουν ξύλινες πλατφόρμες, που δίνουν την ευκαιρία στον επισκέπτη να τις παρατηρούν χωρίς να τις ενοχλούν.

Είναι τόσα πολλά τα μέρη που μπορείς  να επισκεφθείς σε αυτή την χώρα και άλλα τόσα πράγματα, που μπορείς να κάνεις και να περάσεις όμορφα. Παρόλα αυτά αν και αγαπώ να επισκέπτομαι συνεχώς καινούργιους προορισμούς,  πάντα όταν σκέφτομαι την Ελβετία θέλω και πάλι να βρεθώ εκεί.

Ευχαριστώ Ελβετία για τις υπέροχες στιγμές που μου χαρίζεις πάντα.

Χάρης Σιανίδης

Iδιοκτήτης της εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων Beautiful People 

(Φωτογραφία εξωφύλλου από το Σαιν Μόριτζ)