Θανάσης Κουρλαμπάς: Μιλά για τις «Άγριες Μέλισσες», την αντρική φιλία και τα παιδιά του

Ο Θανάσης Κουρλαμπάς είναι ένας ευγενής άνθρωπος και ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός. Μπορεί να σε συγκινήσει, να σε γοητεύσει και να σε παρασύρει στο ταξίδι της ζωής και της τέχνης του. Μιλά με ειλικρίνεια και με τη σιγουριά ενός ανθρώπου που προσπαθεί πολύ και – για τους άλλους τουλάχιστον- τα καταφέρνει. Έτσι όπως κατάφερε να κάνει τον κόσμο να αντιπαθήσει με πολύ μεγάλη αγάπη τον Κλεομένη στις «Άγριες Μέλισσες». Με τον ίδιο τρόπο που θα συναρπάσει με την υποκριτική του στο υπέροχο «Art», το έργο της Γιασμίνα Ρεζά που σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Είναι ωραίο να μιλάς με τον Θανάση Κουρλαμπά, έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη και έναν αξιόλογο άνθρωπο… όπως φαίνεται. 

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Τι σου έχει μάθει ο Κλεομένης;

Ο Κλεομένης ήταν ένα από τα ωραιότερα στοιχήματα που έχω βάλει μέχρι σήμερα. Με γοήτευσε πολύ το ταξίδι που έκανα μαζί του και τον αγάπησα πολύ. Μου δόθηκε η ευκαιρία να ενσαρκώσω έναν ιδιαίτερο ήρωα, έναν ομοφυλόφιλο άντρα του 1950. Δεν ήταν καθόλου μονοδιάστατο, αντιθέτως ήταν ένας «άνθρωπος» με δύσκολο χαρακτήρα, σκοτεινό παρελθόν και εξίσου σκοτεινό παρόν. Την ίδια στιγμή οι διαδικασίες, όλα όσα έκανε, περνούσαν μέσα από αφώτιστα μονοπάτια και η συμπεριφορά του ακολουθούσε αυτό το ιδιαίτερο και «επικίνδυνο» μοτίβο, αυτό το σκοτάδι. Το στοίχημα ήταν –εξ αρχής- να μη γίνει αντιληπτή από τους υπόλοιπους ήρωες και βεβαίως από τους τηλεθεατές, η αληθινή του ταυτότητα. Αργότερα μπήκα στη διαδικασία να προσεγγίσω και να αναδείξω τον συναισθηματικό του κόσμο αφού ναι μεν ήταν ένας κακός χαρακτήρας αλλά υπήρχε εξήγηση, υπήρχε λόγος που συνέβαινε αυτό. Κάπως έτσι ο Κλεομένης και «έσπασε» συναισθηματικά και ερωτεύθηκε ενώ αναλογιζόμενος το παρελθόν πονούσε και αυτό το έδειχνε. Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι έλαμψε στα δικά μου μάτια αλλά και στα μάτια των τηλεθεατών, με κέρδισε η «ψυχή» του και κάπως κατάφερε να γοητεύσει τους πάντες

Ένας τόσο καλός τηλεοπτικός ρόλος ποια καλλιτεχνικά δώρα σου χάρισε; Εσένα που είσαι- κατά κύριο λόγο- ένας θεατρικός ηθοποιός

Η δυσκολία ενός θεατρικού ρόλου έχει να κάνει με το ότι καλείσαι να παρουσιάσεις έναν ήρωα «εκείνη τη στιγμή», μπροστά στα μάτια του κοινού. Αυτό έχει τους δικούς του κανόνες και καλείσαι να είσαι προσεκτικός και ειλικρινής για να οδηγήσεις τον θεατή, να τον βάλεις στο κέντρο μιας κατάστασης που μοιράζεστε επί τόπου. Η δυσκολία στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο βρίσκεται στο ότι η κάμερα, που είναι εκ των πραγμάτων το μάτι του θεατή, έρχεται πάρα πολύ κοντά ενώ πηγαίνει εκεί όπου θέλει χωρίς να την κατευθύνεις εσύ με το σώμα και την φωνή σου. Οδηγός γίνεται ο σκηνοθέτης και αμέσως μετά ο θεατής. Αυτό σε αναγκάζει να είσαι περισσότερο αληθινός, αυθεντικός και ειλικρινής αφού η μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει «μηδενίζετε». Οι τηλεθεατές σε βλέπουν μέσα από την τηλεόραση, στο σαλόνι του σπιτιού τους, έχοντας την εικόνα σου, τις περιπέτειες και όλα όσα γίνονται απέναντί τους. Παρατηρούν πιο καθαρά την παραμικρή λεπτομέρεια. Κάπως έτσι η τηλεόραση σε εκπαιδεύει και σου προσφέρει, εκτός από την αναγνωρισιμότητα, σημαντικά εργαλεία για να γίνεσαι καλύτερος στη δουλειά σου. Προσωπικά μου έμαθε να είμαι πιο συγκεντρωμένος και πιο στοχευμένα ειλικρινής στην ερμηνεία του ρόλου μου

Και ποιο είναι το παράσημο που σου φόρεσε καλλιτεχνικά ο Κλεομένης;

O Κλεομένης μου έχει δώσει την ευκαιρία να με σταματά ο κόσμος στο δρόμο και μέσα από την επαφή μας να καταλαβαίνω ότι οι τηλεθεατές έχουν εισπράξει την ειλικρινή μου προσέγγιση στον ήρωά μου. Δεν τον έκανε τύπο ή καρικατούρα, τον υποστήριξα με μία ξεχωριστή δύναμη, σωματικά και ψυχικά και τον εκπλήρωσα σαν ρόλο σε όσες περισσότερες διαθέσεις μπορούσα. Ήταν ένας εκκεντρικός χαρακτήρας αλλά επί της ουσίας και έτσι μπόρεσα να τον υπηρετήσω

 Ποια λόγια, ποιες αντιδράσεις και ποια βλέματα των ανθρώπων σε χαροποιούν;

«Λατρεύουμε να σε μισούμε». «Είσαι ένας κακός που μας αρέσεις». Αυτά τα λόγια, που φέρουν το αντίθετο μέσα στην ίδια φράση, εμένα με γοητεύουν. Με χαροποιεί που με την αγάπη, την χειραψία και το χαμόγελό τους μου λένε «Γεια σου Κλεομένη που ευχαριστιόμαστε να σε βλέπουμε και να σε αντιπαθούμε»

Ανακάλυψες ότι εξαιτίας του ότι έπρεπε να ενσαρκώσεις έναν ομοφυλόφιλο άντρα ήρθες σε επαφή με κάποια άλλα χαρακτηριστικά του εαυτού σου; Μία διαφορετικού είδους ευαισθησία

Δε μπήκα καν σε αυτή τη διαδικασία. Έχω μία ευαίσθητη πλευρά, όπως έχουν όλοι οι άνθρωποι, δεν οδηγήθηκα σε κάποιο καινούριο μονοπάτι. Ο Κλεομένης είναι ένας άντρας που έχει την ανάγκη να ερωτευθεί, να αγαπήσει και να «δεθεί», όπως όλοι. Το ότι είναι ομοφυλόφιλος δεν τον κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι άλλο. Τέτοιου είδους σκέψεις είναι ξεπερασμένες

Στην προσωπική σου ζωή τι σε συγκινεί ιδιαιτέρως και τι είναι αυτό που φέρνει στην επιφάνεια την ευαισθησία σου;

Με συγκινούν τα παιδιά μου, η σχέση που έχουμε αναπτύξει και εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της ευαισθησίας μου. Όταν γίνεσαι γονιός η συγκίνηση αυξάνεται και η οικογένεια είναι ένα μεγάλο πεδίο για όμορφα συναισθήματα. Επίσης με συγκινεί η δουλειά μου. Μου αρέσει όταν – στο τέλος της θεατρικής παράστασης- καταλαβαίνω ότι αυτό που ήθελα πέρασε στην ψυχή του θεατή. Για παράδειγμα φέτος είχα την ευτυχία να είμαι για δεύτερη χρονιά, θα επαναληφθεί και την επόμενη σεζόν, σε μία υπέροχη, βιωματική παράσταση. «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» με τον Γιώργο Γαλίτη σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Η παράσταση βασίζεται σε μία κορυφαία νουβέλα του Τολστόι. Καλούμαστε να ενσαρκώσουμε 19 ρόλους, χωρίς σκηνικά, χωρίς βοηθήματα επάνω στη σκηνή παρά μόνο με τις φωνές και τα σώματά μας. Εκεί επάνω η συγκίνηση χτύπησε κόκκινο

Ποια ήταν η τελευταία φορά που τόσο τα παιδιά όσο και το μεγαλείο της δουλειάς σου, σε έκαναν να κλάψεις;

Η φορά που δάκρυσα επί σκηνής ήταν όταν έπαιξα για τελευταία φορά τον Ένορκο 3 στην θεατρική επιτυχία «Οι 12 Ένορκοι» από όπου αποχώρησα μετά πέντε χρόνια παρουσίας. Τα παιδιά μου με συγκινούν καθημερινώς και όταν δακρύζω το κάνω από την χαρά και την ικανοποίηση που αντλώ επειδή είναι καλά και υπάρχουν στην ζωή μου, επειδή με κάνουν πολύ ευτυχισμένο

Έχεις μία κόρη και έναν γιο

Ναι, την Ιόλη που είναι 15 ετών και τον Φοίβο που είναι 12

Ποιος από τους δύο σε κάνει- πιο πολύ- «ό,τι θέλει;»

Με έχουν του χεριού τους και οι δύο αφού η κόρη μου με έχει πιάσει από το ένα χέρι και ο γιος μου από το άλλο. Εγώ απλώς πηγαινοέρχομαι και κάνω ό,τι θέλουν, είναι απολύτως μοιρασμένο

Από τις στιγμές που μοιράζεσαι με τα παιδιά σου ποια είναι η πιο ιερή;

Το σκέπασμα με το σεντόνι και το φιλί της καληνύχτας

Ποια συμβουλή τους δίνεις;

Να είναι ευαίσθητοι με τον εαυτό τους αλλά και με τους άλλους ανθρώπους. Επίσης να είναι συνεπείς στα συναισθήματά τους και στη δική τους αλήθεια

Σε βλέπουν στις «Άγριες Μέλισσες», σε βλέπουν και στο θεατρικό «Art» που έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες ημέρες. Τι σου λένε και πώς αντιδρούν;

Είναι πολύ αυστηροί κριτές. Ό,τι δεν τους αρέσει στον τρόπο που παίζω- όλα αυτά τα χρόνια- και σε αυτά που κάνω εξακολουθούν να μην τους αρέσουν. Από την άλλη πλευρά όλα όσα τους κερδίζουν τα αγαπούν πολύ και αληθινά. Ξεχώρισαν το «Art» και χάρηκα που τους άρεσε. Στην ιστορία του Κλεομένη εκτίμησαν τον τρόπο που προσέγγισα το ρόλο και τους έπειθα ότι σε κάθε σκηνή «ήμουν αυτό που έπρεπε να είμαι» είτε καλός είτε κακός

Στην όμορφη περιπέτεια του «Art», τι είναι αυτό που θα το κάνει αγαπητό και «άξιο να το δει ο θεατής;»

Είχα την χαρά και την τύχη να δω το «Art», το 1999 που το παρουσίασε, για πρώτη φορά ο Σταμάτης Φαουλής με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τον Γιάννη Βούρο. Είναι ένα εξαιρετικό έργο που προκαλεί το γέλιο αλλά και τη συγκίνηση. Μιλά για την αντρική φιλία, για το γκρέμισμα αλλά και για την προσπάθεια να χτιστεί εξ αρχής. Αναφέρεται σε πράγματα που δεν ειπώθηκαν όταν έπρεπε να ειπωθούν, ασχολείται με σχέσεις που δεν σμιλεύτηκαν με τον δέοντα τρόπο και όταν περνούν τα χρόνια και κάτι δεν έχει γερά θεμέλια θα το δεις να χάνει την ισορροπία του και να γέρνει. Είναι ένα υπέροχο έργο και μία καλοδουλεμένη παράσταση. Ο κόσμος που θα έρθει θα περάσει πολύ καλά

Στη δική σου ζωή έχουν υπάρξει σχέσεις που δεν χτίστηκαν σωστά και έγειραν;

Ναι. Κάθε άνθρωπος γνωρίζει επιτυχίες και αποτυχίες στις σχέσεις του. Αλίμονο σε εκείνον που έχει μόνο επιτυχίες ή μόνο αποτυχίες. Ήμουν πολύ τυχερός στις φιλίες μου, έχω δώσει και έχω πάρει πάρα πολλά. Επίσης μία πολύτιμη σχέση είναι αυτή που έχω αναπτύξει με την αδερφή μου που την αγαπώ και με αγαπά πολύ. Από την άλλη πλευρά έχασα σε μικρή ηλικία τον πατέρα μου και δεν κατάφερα να αναπτύξω τη σχέση που θα ήθελα, εκεί έχω μία σημαντική έλλειψη. Συναισθηματικά, ερωτικά, έχω διανύσει πολλές- καλές και κακές- πορείες

Υπάρχει μία μεγάλη ερωτική αποτυχία που την έζησες αλλά σε δίδαξε και τώρα την ευγνωμονείς;

Όχι. Υπήρξαν σχέσεις που μπόρεσαν να εξελιχθούν και αυτές που δεν βρήκαν τον χώρο να ανθίσουν, από όλες έμαθα και έγινα αυτό που είμαι σήμερα

Τι σε κέρδισε στη γυναίκα που έγινε μητέρα των παιδιών σου;

Δε μπορώ να το αναλύσω. Απλώς βρήκα τον άνθρωπο με τον οποίο ήθελα να δημιουργήσω μία οικογένεια

Η απώλεια του πατέρα σου τι ρόλο έπαιξε σε αυτό που είσαι σήμερα;

Μου έμαθε ότι η απώλεια είναι πολύ κοντά, είναι δίπλα μας. Αυτό με έκανε να προσέχω περισσότερο και να προσπαθώ να θέτω τις βάσεις για ένα πιο όμορφο μέλλον. Πάνω από όλα με έμαθε να ζω την κάθε μέρα όσο γίνεται καλύτερα

Τι δε μπορείς να διαχειριστείς σε σχέση με την απώλεια του πατέρα σου, ακόμη και σήμερα;

Την έλλειψη κάποιων πραγμάτων που δεν ειπώθηκαν ποτέ και κάποιων συναισθημάτων που δεν συνέβησαν. Μου έλειψε ότι δεν έζησα, δεν είπα και δεν άκουσα κάποια πράγματα που ένα αγόρι πρέπει να τα συζητήσει και να τα ακούσει από τον πατέρα του. Κουβέντες για σχέσεις, συμπεριφορές και επιλογές. Το μόνο που κάνω είναι να ζω με την ανάμνηση και με την απώλειά του..μαζί

Υπάρχει ένα «μαγικό μέρος» όπου επιστρέφεις για να πάρεις δύναμη όταν η ζωή γίνεται δύσκολη;

Επιστρέφω στην εφηβική παρέα της Καλαμάτας. Σε αυτούς τους φίλους που εξαιτίας τους βρίσκω ερείσματα, στηρίγματα, απαντήσεις και μου δίνουν την ώθηση να προχωρήσω μπροστά όταν κάτι με προβληματίζει. Ένα χαμόγελο ενός φίλου ή μια κουβέντα που είχε γίνει πριν από 35 χρόνια μπορεί να μου γίνει ένα χτύπημα στην πλάτη που θα με στηρίξει και θα με σπρώξει στο επόμενο βήμα

Το «Art» μιλά για την αντρική φιλία. Εσύ τι σόι φίλος είσαι;

Είμαι ο φίλος που δημιουργεί συχνά πυκνά την ευχάριστη διάθεση. Είμαι ο πιο «χαρούμενος» αλλά και αυτός που ενώνει τις αντιθέσεις και σβήνει τις εστίες της πυρκαγιάς, όταν τα πράγματα πάνε να εκτραπούν και να υπάρξουν εντάσεις

Το μέλλον τι θα φέρει;

 Τον χειμώνα θα συνεχίσουμε- όπως προανέφερα- με την παράσταση «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» στο θέατρο Αλκμήνη. Επίσης θα έχω την χαρά να είμαι στο θέατρο «Επί Κολωνώ», με την Παναγιώτα Βλαντή και τον Κωνσταντίνο Λάσκο. Εκεί, σε σκηνοθεσία της σπουδαίας Ελένης Σκότη, θα παρουσιάσουμε το σπουδαίο ισπανικό έργο «Η νεκρή λίμνη»

Ο Κλεομένης θα υπάρχει στην ζωή σου;

Δε μπορώ να σου πω ναι ή όχι. Και ναι να σου πω ψέματα θα είναι και όχι να σου πω πάλι ψέματα θα είναι