Τάσος Ιορδανίδης: Με την Θάλεια Ματίκα είμαστε ένα «άρρωστο ζευγάρι»

Ο Τάσος Ιορδανίδης πρωταγωνιστεί στη sold out θεατρική επιτυχία «Πατέρας» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη στο θέατρο «Αποθήκη» αλλά και στο μονόλογο «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του» στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Μας μιλά για την επιτυχία, τους γονείς του, τις παθιασμένες σχέσεις αλλά και για το μεγάλο έρωτα που ζει με την ηθοποιό Θάλεια Ματίκα.  Ένας έρωτας κινηματογραφικός και γεμάτος ένταση.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Ξεκινάμε με τον «Πατέρα» και τα καθημερινά sold out. Τι σημαίνει μία επιτυχημένη παράσταση για εσένα;

Σημαίνει μία μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια επειδή οι κόποι μας βρίσκουν ανταπόκριση. Το κοινό δείχνει να αναγνωρίζει τη δουλειά που κάνουμε και μας τιμά με την παρουσία του.

Η sold out παράσταση «Πατέρας», παίζεται στο θέατρο Αποθήκη 

Γιατί είναι ιδιαίτερος ο «Πατέρας;»

Έχει να κάνει με τη σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στους ηθοποιούς υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα- καθοδήγηση του Βασίλη Μπισμπίκη. Η μέθοδος με την οποία δουλεύει ο Βασίλης, μας έκανε εμάς να αποκτήσουμε έναν κοινό υποκριτικό κώδικα και οι δονήσεις που δημιουργούνται επί σκηνής περνάνε στους θεατές.

Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι ένα brand name – που βοηθάει στην επιτυχία – εξαιτίας των διακρίσεων που έλαβε προσφάτως στα θεατρικά βραβεία του «Αθηνοράματος» αλλά και της μεγάλης επιτυχίας της παράστασης «Άνθρωποι και ποντίκια;»

Σίγουρα. Όταν ένας δημιουργός βρίσκεται σε μία τόσο όμορφη και δυνατή στιγμή της διαδρομής του είναι λογικό να έχει τη δύναμη να πετύχει καθετί που υπογράφει καλλιτεχνικά. Αλλά όλα αποδεικνύονται και κρίνονται στη σκηνή. Υπάρχει μία καλή ομάδα ηθοποιών που ακολουθώντας το όραμα, τις οδηγίες και τη ματιά που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που έχουν «γεννηθεί» από το όνομα του Βασίλη.

Εσύ, με αυτή την παράσταση αλλά και με το μονόλογο «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», είσαι σε μία πολύ δημιουργική καλλιτεχνική φάση.

Είναι μία εποχή που αισθάνομαι δημιουργικός και πολύ ήρεμος. Αυτή η ηρεμία με βοηθάει να είμαι καλός όταν παίζω.

Ο μονόλογος «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του» παίζεται στο θέατρο «Επί Κολωνώ»

Και μιας και έχουμε να κάνουμε με μία οικογένεια – στον «Πατέρα» – εσύ ποια πιστεύεις ότι είναι η σχέση ανάμεσα στους δύο γονείς και πώς επηρεάζει τα παιδιά;

Στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχει μία σχέση με πολλές ρωγμές. Όμως την ίδια στιγμή αυτοί οι δύο άνθρωποι αγαπιούνται ουσιαστικά και βαθιά γι’ αυτό και είναι μαζί και δεν έχουνε χωρίσει. Από εκεί και πέρα όταν η μπάλα ξεφεύγει από τα ψυχολογικά όρια του γηπέδου, σε κάθε οικογένεια, είναι φυσικό να υπάρξει αντίκτυπος στις ψυχές των παιδιών. Ένα μήνυμα που πρέπει να περάσει αυτή την παράσταση είναι ότι όσα προβλήματα και αν υπάρχουν ανάμεσα σε ένα ζευγάρι τα παιδιά πρέπει οπωσδήποτε να προστατευτούν  από το όποιο «κακό» που συμβαίνει.

Η υστερία του πατέρα ή της μητέρας καταστρέφουν την οικογένεια;

Και των δύο. Το μερίδιο ευθύνης του καθενός είναι μεγάλο.

Ποιος υποχωρεί και σώζει την κατάσταση;

Οι γυναίκες που από την φύση τους είναι πιο δυνατές από τους άντρες, ίσως. Οι άντρες – συνήθως- είναι αυτοί που προσπαθούν να φέρουν την ισορροπία τη στιγμή που όταν μία γυναίκα διεκδικεί αυτό που θεωρεί σωστό, όταν θέλει να βρει το δίκιο της γίνεται πιο απόλυτη και άκρως δυναμική.

Πόσο εύκολο είναι να απομακρυνθεί κάποιος από μία παθιασμένη σχέση – όταν έχουν εμφανιστεί οι βαθιές ρωγμές – και να πάει παρακάτω;

Έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Ανάμεσα στους δύο μονομάχους-τον άντρα και τη γυναίκα- δεν υπάρχει νικητής και δύσκολα μία παθιασμένη σχέση «λύνεται».  Η δική μας παράσταση περνάει το μήνυμα ότι υπάρχουν πολλά και σημαντικά που δεν αντιμετωπίζονται εύκολα, όπως ο θάνατος. Άρα όσο ζεις οφείλεις να έχεις μια άλλη ματιά στα πράγματα και στις εντάσεις και στις διαφωνίες.

Στη δική σου ζωή ποιος έπαιξε πιο σημαντικό ρόλο, ο πατέρας ή η μητέρα;

Και οι δύο. Και ο πατέρας και η μητέρα με διαμόρφωσαν με τον ίδιο τρόπο. Είχα την τύχη να είμαι σε μία οικογένεια στην οποία κυριαρχούσε η ανιδιοτελής αγάπη. Ήμουν πολύ τυχερός στα παιδικά μου χρόνια.

Η sold out παράσταση «Πατέρας», παίζεται στο θέατρο Αποθήκη 

Στις επαναστάσεις που έκανες ποιος γινόταν δύναμη καταστολής και συμμόρφωσης;

Η μητέρα μου που ήταν πιο δυναμική και απολυταρχική. Ο πατέρας μου ήταν πιο διαλλακτικός στις μεταξύ μας συζητήσεις και προσπαθούσε να διατηρήσει τις ισορροπίες παίρνοντας το μέρος της μαμάς.

Πάμε στις γυναίκες της ζωής σου. Πόσο σε έχουν αγαπήσει και πόσο τους έχεις ανταποδώσει αυτή την αγάπη;

Οι φίλοι μου μου λένε ότι χαλάω την πιάτσα. Τις γυναίκες τις αγαπώ και τις σέβομαι υπερβολικά. Τις θεωρώ- άλλωστε- πιο έξυπνες και δυνατές από εμάς. Αυτό ίσως έχει να κάνει με το ότι έχω μεγαλώσει με δύο μεγαλύτερες αδερφές και τη μητέρα μου, τρεις γυναίκες που μου έμαθαν να κατανοώ και να δικαιώνω τη γυναικεία συμπροφορά και ψυχολογία. Από εκεί και πέρα έχω σταθεί πολύ τυχερός στους έρωτες της ζωής μου, νιώθω γεμάτος από αυτό το κομμάτι αλλά η ολοκλήρωση ήρθε με τη Θάλεια. Για την Θάλεια ζω και κατ’ επέκτασιν για τα παιδιά μας.

Σε αυτόν τον έρωτα με την Θάλεια τι κάνεις – καθημερινώς – για να μην χαλάσει;

Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχει ανάμεσα μας απόλυτος σεβασμός και ανιδιοτελής αγάπη. Ό,τι κάνω – που δε μπορώ να το πω με λόγια – γίνεται ενστικτωδώς. Επίσης η Θάλεια δεν κάνει κάτι για να με ενοχλήσει ή να με πυροδοτήσει, παρά μόνο για να με εμπνεύσει. Η Θάλεια, το μόνο «ενοχλητικό» που έχει, είναι η γυναικεία γκρίνια που την έχουν άλλωστε όλες και με κάθε τρόπο. Εγώ είμαι πιο ατσούμπαλος και κάπου εκεί υπάρχουν κάποιες παροδικές εκρήξεις. Όχι κάτι σοβαρό. Όμως αυτό που νιώθω περισσότερο είναι ευγνωμοσύνη επειδή στην Θάλεια οφείλω την καριέρα μου -αυτό που είμαι σήμερα. Ξεκάθαρα. Η Θάλεια με έχει οδηγήσει εδώ και μάλιστα ρίχνοντας τον εαυτό της.

Με τη σύζυγό του Θάλεια Ματίκα

Στη γκρίνια πώς αντιδράς;

Το έχω αποδεχτεί. Όπως λέει και ο πεθερός μου: «θα συνηθίσεις». Άλλωστε έχοντας δύο παιδιά καταλαβαίνω αμέσως τι σημαίνει άντρας και τι γυναίκα, η συμπεριφορά και των δύο διαμορφώνεται και φαίνεται από τον πρώτο χρόνο της ζωής τους.

Η κόρη σου σε εκμεταλλεύεται;

Όπως λέει και η Θάλεια «δεν με εκμεταλλεύεται απλώς, με έχει σούζα».

Και ο γιος πώς αντιδρά;

Την αγαπάει και την αποζητά πάρα πολύ οπότε δεν λέει τίποτα. Έχουν μία όμορφη σχέση. Άλλωστε είναι – όπως λένε- μία δική μου μικρογραφία οπότε έχει την ίδια συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες που έχω και εγώ, κατανοεί τη γκρίνια ή την υπερβολική καταπίεση της γυναίκας που είναι δύο φυσιολογικά στοιχεία της προσωπικότητά της.

Τι σκέφτεσαι και τι ετοιμάζεις;

Το μόνο που θέλω είναι να σκηνοθετήσω έναν μονόλογο με πρωταγωνίστρια την Θάλεια για να της ανταποδώσω το καλό που μου έχει κάνει με τον Τζόνι στο θέατρο «Επί Κολωνώ».

Όταν η Θάλεια πηγαίνει και έρχεται στην Κύπρο για τα γυρίσματα των Οκτώ Λέξεων σου λείπει;

Μου λείπει ακόμα και στο περίπτερο να πάει, είμαστε «άρρωστο» ζευγάρι, δεν είμαστε στα καλά μας. Τουλάχιστον αυτό νιώθω. Είναι η καλύτερή μου φίλη, ο σύντροφός και ο έρωτας μου, άρα μου λείπει όταν φεύγει μακριά μου.