INTERVIEW

Παναγιώτα Βλαντή: “Ο μεγάλος έρωτας θα με οδηγήσει στο γάμο”

Η Παναγιώτα Βλαντή συνεχίζει – για δεύτερη θεατρική σεζόν - να βρίσκεται επί σκηνής σε μία σημαντική παράσταση: Το «Σπασμένο γυαλί» - βραβευμένο με Olivier Award ψυχολογικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ - που συγκινεί και συγκλονίζει σε σκηνοθεσία Άσπας Καλλιάνη.

asist team
Γιώργος Βλαχογιάννης /
Παναγιώτα Βλαντή: “Ο μεγάλος έρωτας θα με οδηγήσει στο γάμο”

Ευγενική, πάντοτε γοητευτική και με μία ξεχωριστή- ανθρώπινη διάθεση η ταλαντούχα ηθοποιός μιλάει στο asist.gr για την ζωή, τις σχέσεις και την Τέχνη.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!
Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

 

Τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό και πετυχημένο το «Σπασμένο Γυαλί» με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο θέατρο «Πόλη»;

Έχει να κάνει με το κείμενο που είναι τόσο σπουδαίο και διαχρονικό. Ένα κλασικό αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ που έχει την τύχη να παίζεται από πολύ καλούς ηθοποιούς σε μία ξεχωριστή συνάντηση. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να συμβεί, ήταν μία προσωπική μου επιθυμία που έγινε αλήθεια και αυτό που απολαμβάνω πολύ είναι το ότι νιώθω τόσο χαρούμενη και ασφαλής επί σκηνής.

 

Με τον Γιάννη Βούρο στη παράσταση «Σπασμένο Γυαλί»

 

Πόσο σημαντικά είναι για τον καλλιτέχνη τα κλασικά έργα αλλά και οι πειραματισμοί με πιο σύγχρονα κείμενα;

Καλλιτεχνικά, έχω δοκιμάσει και έχω υποστηρίξει κλασικά κείμενα αλλά και πειραματισμούς και καινοτομίες με κοινό παρονομαστή την καλλιτεχνική αξία. Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχει λόγος για να γίνεται και να παρουσιάζεται κάτι στο κοινό που – εν τέλει – αγαπάει την ειλικρίνεια και τις προσεγμένες δουλειές. Τα κλασικά κείμενα έχουν ιδιαίτερη αξία επειδή αφορούν όλο τον κόσμο από το παρελθόν μέχρι και σήμερα. Αυτό που είναι, αυτό που λένε, αντέχουν για μία ολόκληρη ζωή ενώ θα υπάρχουν και θα αγαπιούνται και όταν εμείς θα έχουμε φύγει. Σε ό, τι συμβαίνει αυτό που μένει στο τέλος είναι ο τρόπος που σεβόμαστε και προσεγγίζουμε ένα κείμενο, ένα καλλιτεχνικό όραμα και η ικανότητα του να μπορεί ένας καλλιτέχνης να χαίρεται με αυτό που συμβαίνει για να μπορεί να το μεταδώσει στο κοινό και όλοι μαζί να είναι χαρούμενοι με αυτό που συμβαίνει.

Ποιες συναντήσεις είναι αυτές που έχετε στο μυαλό σας; Αυτές που ξεχωρίζετε και συνθέτουν την καλλιτεχνική σας ταυτότητα;

Πρωτίστως η συνάντηση με τους συναδέλφους στην φετινή παράσταση, στο «Σπασμένο Γυαλί» και με το κείμενο του Άρθουρ Μίλερ. Ξεχωρίζω και αγαπάω την παράσταση «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» με το Δάνη Κατρανίδη αλλά και την τηλεοπτική μου συνύπαρξη με  το Γιάννη Φέρτη, την Κάκια Ιγερινού αλλά και με τον Πάνο Κοκκινόπουλο. Αυτές είναι οι στιγμές που νιώθω ότι με πήγαν πολλά βήματα μπροστά και τις έχω στην καρδιά μου.

Από το ξεκίνημα μέχρι και σήμερα πόσο καλά νιώθετε με αυτά που έχετε καταφέρει;

Έχω την εντύπωση ότι έχω ξεπεράσει τις προσδοκίες μου, αυτό που επιθυμούσα και ονειρευόμουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και πολλά στο μυαλό μου όταν ξεκινούσα επειδή ήμουν πολύ ντροπαλή και ένα κορίτσι χαμηλών τόνων. Νοιώθω πολύ τυχερή και ευτυχισμένη με όλα όσα έχω καταφέρει. Η  δουλειά του ηθοποιού είναι πολύ δύσκολη αλλά δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που την επέλεξα και κατάφερα να βρίσκομαι μέσα σε κάτι τόσο σπουδαίο. Αν και υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές δυσκολίες δεν πέρασε- ούτε για μία στιγμή- από το μυαλό μου να τα παρατήσω. Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα ότι αυτό που «με περίμενε» φαινόταν βουνό. Έλεγα λοιπόν τότε… «που πηγαίνω;» αφού δεν ήξερα κανέναν και δεν είχα κάποιον να με βοηθήσει. Το μοναδικό μου όπλο μου ήταν η ακρόαση. Βεβαίως οφείλω να παραδεχτώ ότι στάθηκα τυχερή. Ο δάσκαλός μου, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω έναν πρωταγωνιστικό ρόλο- αφού αποφοίτησα από τη σχολή-  και από εκεί κατάφερα να βρεθώ στην τηλεοπτική σειρά «Βίος Ανθόσπαρτος». Μετά προέκυψε η γνωριμία μου με το Πάνο Κοκκινόπουλο και το αρχικό χάος, αυτό το τούνελ στην άκρη του οποίου στεκόμουν και δεν έβλεπα φως, ξαφνικά έγινε ένας δρόμος ανοιχτός. Συνέβη κάτι μαγικό που με βοήθησε να εξελιχθώ. Την ίδια στιγμή αισθανόμουν τυχερή που ξεκίνησα νωρίς – σε μικρή ηλικία-και είχα τον χρόνο αλλά και τις αντοχές προκειμένου να παλέψω και να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό με στόχο να τα καταφέρω. Και τα κατάφερα.

Όσο περνάνε τα χρόνια τι σας τρομάζει περισσότερο; Τι σας δημιουργεί άγχος;

Με τρομάζει και με αγχώνει η ιδέα του θανάτου. Έχω στο μυαλό μου ότι θέλω πολύ να προλάβω να μεγαλώσω όμορφα και να κάνω πολλά πράγματα. Ξέρω όμως, και αυτό κάπως με ηρεμεί, ότι είναι στο χέρι του καθενός να φτιάξει την ζωή του με τον τρόπο που επιθυμεί και να είναι ένας καλός και χρήσιμος άνθρωπος. Μία σημαντική συμβουλή που ακολούθησα ήταν αυτό που μας έλεγε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης όταν ήμασταν στη σχολή. Μας έλεγε λοιπόν να μην έχουμε πίκρες αφού οι πικραμένοι άνθρωποι έχουν απωθημένα και δημιουργούν άσχημο περιβάλλον γύρω τους. Τα απωθημένα βγάζουν κακία και πίκρα και ο πίκρες σε κάνουν πικρόχολο. Καταλήγεις να μην χαίρεσαι με την χαρά του άλλου, γίνεσαι δυσάρεστος και κακός. Οφείλουμε λοιπόν να προσπαθούμε να νιώθουμε και να είμαστε ελεύθεροι, να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας και να σεβόμαστε το διπλανό μας. Κάπως έτσι μπαίνουμε στο δρόμο που οδηγεί στην ευτυχία.

Στη σημερινή εποχή τι σας προβληματίζει περισσότερο;

Με προβληματίζει πολύ το θέμα με το περιβάλλον. Είμαστε στα μέσα Νοεμβρίου και ζούμε ένα παρατεταμένο καλοκαίρι. Είναι ανησυχητικό το πώς αλλάζει και διαμορφώνεται το περιβάλλον. Την ίδια στιγμή -σε σχέση με τη δική μας συμπεριφορά- με προβληματίζει το ότι έχουμε κλειστεί πολύ στον εαυτό μας. Υπάρχει μία διάχυτη μελαγχολία- κάτι που δικαιολογείται-  αφού περάσαμε και ακόμη περνάμε δύσκολα με μία ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να βγούμε στο φως. Μέχρι όμως αυτό να συμβεί αντιμετωπίζουμε το μεγάλο πρόβλημα της κατάθλιψης και της έλλειψης μιας αληθινής εσωτερικής δουλειάς με τον εαυτό μας. Μπερδευόμαστε, χανόμαστε και στο τέλος θέλουμε να αλλάξουμε τους άλλους χωρίς να κάνουμε αυτοκριτική και να επιθυμούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας.

Από την άλλη πλευρά τι καλό συμβαίνει και μοιάζει αισιόδοξο;

Βλέπω πολλά καλά γύρω μου. Βλέπω μία όμορφη Αθήνα με ευκαιρίες, με πολιτισμό και με δράσεις που βοηθάνε αυτούς που έχουν ανάγκη και παλεύουν χωρίς να έχουν πολλά. Μία πάλη που βρίσκει συμμάχους και μοιάζει λες και – τώρα πια – ο ένας θέλει να βοηθήσει τον άλλον χωρίς ανταλλάγματα.

 

Με τον Χάρη Σώζο στη παράσταση «Σπασμένο Γυαλί»

 

Οι σχέσεις πόσο καλές ή πόσο κακές είναι;

Ο έρωτας, οι σχέσεις και ο γάμος έχουν τα χαρακτηριστικά που είχαν πάντοτε, απλώς στην εποχή μας έχει αλλάξει το κοινωνικό πλαίσιο και κάπως έτσι αλλάζουν και οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τον έρωτα αλλιώς. Παλαιότερα ήταν πιο κλειστά τα πράγματα και πιο comme il faut ενώ τώρα όλα είναι ελεύθερα. Οι γάμοι γίνονται πιο επιπόλαια πλέον και είναι λες και  δεν μας νοιάζει αν χωρίσουμε. Ξεκινάμε λοιπόν με μία επιπολαιότητα έχοντας στο μυαλό μας ότι δεν έγινε και κάτι να χωρίσουμε. Το θέμα είναι ότι ενώ μπορεί να σου προκύψει ο χωρισμός δεν χρειάζεται να το ξέρεις από πριν, δεν είναι ανάγκη να έχεις αυτή τη συμπεριφορά. Επίσης είναι κακό το να κάνουμε ένα παιδί για να σώσουμε έναν γάμο ή ένα γάμο για να σώσουμε μία σχέση. Ό, τι υπήρχε στη σχέση, ό, τι κακό, θα υπάρχει και μετά το γάμο και μετά το παιδί. Το άσχημο θα εξελιχθεί και θα θεριέψει. Ο γάμος είναι ευλογία. Μου αρέσει ο γάμος και θέλω να παντρευτώ αλλά το κίνητρο είναι ο μεγάλος έρωτας και το να έχεις κάτι να πεις με τον άλλον, όχι επιφανειακό, κάτι ουσιαστικό και ειλικρινές.

Κάνουμε μία σχέση για να σώσουμε τον εαυτό μας;

Κι αυτό συμβαίνει. Και όταν συμβαίνει, όταν αγκιστρωνόμαστε σε έναν άνθρωπο δεν πρόκειται να υπάρξει ευτυχία και αίσιο τέλος. Απλώς αρρωσταίνουμε.

Και σε μία ερωτική σχέση ποιος βασανίζεται περισσότερο, ο άντρας ή η γυναίκα;

Δεν έχει να κάνει με το φύλο, έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Βασανίζεται αυτός που έχει χαμηλότερη αυτοεκτίμηση. Σε κάθε σχέση προκύπτει κακοποίηση είτε από τον άντρα είτε από τη γυναίκα. Αυτός που βασανίζεται είναι αυτός που δεν αγαπάει τον εαυτό του και αυτός που βασανίζει θέλει να δείξει την εξουσία του και να βγάλει τα απωθημένα του.

Έχετε σταθεί τυχερή στην αγάπη;

Έχω αγαπηθεί πολύ και στις σχέσεις μου αλλά κι από την οικογένεια και τους φίλους μου.

Είστε πολύ ευγενική αλλά έχετε και ένα ξεχωριστό πάθος και έναν τσαμπουκά. Τι αγαπάτε πιο πολύ στον εαυτό σας;

Ναι, έχω τσαμπουκά και είναι ένα χαρακτηριστικό που αγαπώ πολύ στον εαυτό μου. Υπάρχει όμως και μία πλευρά του χαρακτήρα μου που δεν αγαπάω και τη  συναντώ όταν έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό συνέβαινε πιο πολύ στο παρελθόν. Έχω θυμώσει πολλές φορές και έχω μαλώσει τον εαυτό μου για λάθος συμπεριφορά. Και ο θυμός είναι κάτι που μας πηγαίνει πίσω. Αυτό όμως, όσο περνάνε τα χρόνια, έχει αλλάξει. Εγώ έχω αλλάξει και παραδέχομαι και την ευγένεια και τον τσαμπουκά μου. Αυτό που απεχθάνομαι είναι η αγένεια και η αδιακρισία.

Τι είναι αυτό που επιθυμείτε διακαώς για το μέλλον;

Θέλω ωραίες συνεργασίες και ωραία κείμενα. Θέλω να είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή.

 

Η παράσταση «Σπασμένο γυαλί» παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο θέατρο «Πόλη»

ΚΟΣΜΙΚΑ

Τζένιφερ Λόπεζ-Μπεν Άφλεκ: Η επόμενη ημέρα του γάμου…

Τζένιφερ Λόπεζ-Μπεν Άφλεκ: Η επόμενη ημέρα του γάμου…

Μαίρη Αυγερινοπουλου 19/07/2022
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο Μάθιου ΜακΚόναχι οικογενειακώς στην Ελλάδα

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο Μάθιου ΜακΚόναχι οικογενειακώς στην Ελλάδα

Γωγώ Αυγερινοπούλου 14/06/2022
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το Χόλλυγουντ κάνει διακοπές την Ελλάδα

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το Χόλλυγουντ κάνει διακοπές την Ελλάδα

Μαίρη Αυγερινοπουλου 15/06/2022

ΚΟΣΜΙΚΑ

Το The Pop Up Project  δίπλα στα Παιδικά Χωριά SOS!

Το The Pop Up Project  δίπλα στα Παιδικά Χωριά SOS!

Μαίρη Αυγερινοπουλου 20/07/2023
SYMMETRIA: Διεθνής Βράβευση

SYMMETRIA: Διεθνής Βράβευση

Μαίρη Αυγερινοπουλου 20/07/2023
MI-RŌ:  Φαντασμαγορική επίδειξη μόδας

MI-RŌ:  Φαντασμαγορική επίδειξη μόδας

Μαίρη Αυγερινοπουλου 19/06/2023