Γιώργος Καραμίχος: «Μεγαλώνω μαζί με τους δύο θησαυρούς της ζωής μου»

Ο Γιώργος Καραμίχος γεννήθηκε στην Βέροια, σπούδασε στην Κέρκυρα, ήρθε στην Αθήνα για να γίνει ηθοποιός και από το 2012 έχει μετακομίσει στο Λος Άντζελες. Διδάσκει στη σχολή Στέλλα Αντλερ, την τεχνική του πάνω στο αρχαιοελληνικό δράμα και από το 2016 και Ιστορία Θεάτρου. Ήθελε να γυρίσει στην χώρα του προκειμένου να ζήσει για ένα διάστημα στη Ελλάδα ο επτάχρονος γιος του. Την ίδια στιγμή ήρθε και η πρόταση από τον Antenna για πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινή σειρά «Ήλιος». Και τα δύο συντέλεσαν ώστε να επιστρέψει!

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Είστε απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Πώς και δεν ακολουθήσατε αυτό τον κλάδο επαγγελματικά;

Με κέρδισε ο χώρος της υποκριτικής. Νομίζω ότι το Ιόνιο Πανεπιστήμιο ήταν η δικαιολογία για να φύγω από την επαρχία όπου μεγάλωσα αλλά περνώντας τα χρόνια εκτιμώ όλο και περισσότερο τις σπουδές του πρώτου μου πτυχίου.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέατρο;

Από μικρός είχα μια τάση προς τα καλλιτεχνικά και παίζοντας σε μια σχολική παράσταση της τρίτης λυκείου ερωτεύτηκα τη μελέτη του ρόλου και την γοητεία της σκηνής. Να ναι καλά ο καθηγητής του Πολυκλαδικού Βέροιας και εξαίρετος σκηνοθέτης Γιάννης Καισαρίδης. Με το πάθος του και τη βαθειά του γνώση βοήθησε πολλά “φυντάνια” να ασχοληθούν με αυτό που τους αρέσει πραγματικά.

Από το 2012 ζούσατε μόνιμα στο Λος Άντζελες. Τι σας ώθησε να φύγετε από την Αμερική; Πώς ήταν η ζωή εκεί; Ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

Έφυγα λόγω του «Ήλιου» στον ΑΝΤ1 και επειδή μου είχε λείψει η Ελλάδα και η κουλτούρα της “παλιάς” Ευρώπης. Δεν ξέρω για πόσο. Μου αρέσει το ταξίδι και η πρόκληση που προσφέρουν οι νέοι ορίζοντες οπότε δεν εφησυχάζομαι. Η ζωή στην Αμερική είναι αρκετά διαφορετική. Επαγγελματικά υπάρχει μια “κοινή λογική” που απουσιάζει από τη χώρα μας όπως και ο βαθύς σεβασμός στη δουλειά του ηθοποιού. Στον τρόπο ζωής συνολικά όμως η Ελλάδα δεν συγκρίνεται. Οι δυσκολίες εκεί πολλές αρχικά. Οικονομικές, συμπεριφοράς και νοοτροπίας αλλά συν τω χρόνω όλα ευδοκίμησαν. Μεγάλο μάθημα.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τη σχολή Στέλλα Άντλερ;

Πήγα αρχικά ως φοιτητής με την υποτροφία του ιδρύματος Fulbright και μέσα σε λίγο διάστημα δέχθηκα προτάσεις να δουλέψω και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης και ως δάσκαλος στη σχολή. Το περιβάλλον και οι άνθρωποι της σχολής είναι πολύ ανοιχτοί και η τεχνική που δίδασκα ήδη για δέκα περίπου χρόνια στην Ελλάδα συνάδει κατά κάποιο τρόπο με αυτήν της Στέλλα Άντλερ. Κι έτσι το ένα έφερε το άλλο και αισθάνομαι ευγνώμων που συνεχίζω να διδάσκω και να μαθαίνω (διαδικτυακά πλέον λόγω του άσωτου ιού). Με αναζωογονεί τόσο η επαφή με τους μαθητές από όλο τον κόσμο όσο και η εκτίμηση από τους υπόλοιπους καθηγητές της σχολής που είναι πραγματικά σπουδαίοι.

Πώς καταφέρατε από σπουδαστής να γίνετε καθηγητής;

Η τύχη και η σκληρή δουλειά. Μια ακρόαση σε μια παράσταση, ένα πετυχημένο σεμινάριο και το ανοιχτό μυαλό των ιθυνόντων με έφεραν σε αυτή τη θέση.

Τι σας έκανε να πείτε το ΝΑΙ στον «Ήλιο» και ν’ αφήσετε πίσω την Αμερική;

Το εξαιρετικό σενάριο και η εμπειρία που είχα στο παρελθόν από τη συνεργασία μου με αρκετά από τα άτομα της παραγωγής, του καναλιού και του συνεργείου. Επίσης το να ζήσει για ένα διάστημα και ο γιος μου στην Ελλάδα. Όλα αυτά οδήγησαν σε αυτήν την άκρως ευτυχή σύμπτωση μέχρι στιγμής.

Πείτε μας για το ρόλο σας στη σειρά. Μοιάζετε σε κάποια σημεία με τον ήρωα που υποδύεστε, τον Δημήτρη;

Μου αρέσει πάρα πολύ ο ρόλος του αστυνόμου Λαϊνά. Είναι συνεπής, ακέραιος, ενστικτώδης και ονειροπόλος. Στοιχεία που θα ήθελα να είμαι κι εγώ στη ζωή μου. Η εμμονή του με την αλήθεια και την ευθύνη είναι κομμάτια που με έχουν τυραννήσει και στην προσωπική μου ζωή άλλοτε με ευχάριστα κι άλλοτε με δυσάρεστα αποτελέσματα. Η ζωή του Δημήτρη είναι μια ζωή που απολαμβάνω βαθιά όσο κι αν με τυραννάει με κάποιες από τις επιλογές του κάθε τόσο.

Ποιον θα προτιμήσει η Λήδα; Τον παλιό έρωτα  Φίλιππο ή τον νέο Δημήτρη;

Δύσκολα τα ζητήματα της καρδιάς. Ακόμη δεν ξέρουμε. Η Λήδα είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε μια ζωή απωθημένη (ακουσίως) και μια καινούργια πορεία. Σεναριακά ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι θα συμβεί. Όπως ακριβώς και στη ζωή. Το πάμε μέρα μέρα. Βολεύει απολύτως για μια καθημερινή σειρά.

Στην προσωπική σας ζωή έχετε επιστρέψει σε παλιούς έρωτες;

Μια δυο φορές ξαναζέστανα το φαΐ μου κι εγώ αλλά οφείλω να ομολογήσω χωρίς εξαιρετικά αποτελέσματα. Άλλοτε το σώμα δαιμονιζόταν κι άλλοτε η καρδιά επαναστατούσε. Δεν ευόδωσε πάντως σε καμία περίπτωση μέχρι τώρα έχω να πω.

Τι σας σαγηνεύει περισσότερο σε μια γυναίκα;

Η ανεμελιά και το μυστήριο. Συν τη μυρωδιά, τα χείλη, την αγκαλιά, την άφεση αμαρτιών -ψευδή, ειλικρινή ή λανθάνουσα.

Υπάρχουν επαγγελματικά σχέδια για το μέλλον; Θα επιστρέψετε στην Αμερική;

Δεν έχω ιδέα. Είχα κλείσει κάποιες δουλειές προ πανδημίας που λογικά θα ξεκινήσουν μόλις βρούμε τις νέες ισορροπίες μας. Δεν υπάρχει πλάνο καθώς ο ιός μας ανάγκασε να είμαστε παρόντες και να αφήνουμε τις μακροπρόθεσμες βλέψεις. Εδώ και τώρα μόνο.

Μιλήστε μας για τον 7χρονο γιο σας Ντιέγκο Τζον και την 22χρονη κόρη σας Ρεγγίνα

Τι να πρωτοπώ για τους δυο θησαυρούς της ζωής μου! Μεγαλώνουμε και ευτυχούμε μαζί. Είμαι χαρούμενος γιατί και τα δυο μου παιδιά είναι υγιή και δημιουργικά. Απολαμβάνουν τη ζωή τους με ζωντάνια και χαρά. Με τα κατορθώματα και τα λάθη τους. Τα ταλέντα και τα όνειρά τους. Η ζωή τους ανήκει.

Πώς βιώνετε τον κορονοϊό; Σας φοβίζει;

Όχι ιδιαίτερα. Και οι άνθρωποι σαν τους ιούς προσαρμοζόμαστε. Προσεύχομαι για όσους υποφέρουν και εύχομαι για όσους είναι ακόμη δυνατοί να συνεχίσουν έτσι. Ο φόβος δεν βοηθάει οπότε κάνουμε ό,τι καλύτερο να απολαύσουμε τη ζωή με προφυλάξεις για μας και τους γύρω μας. Θέλει αρετή και σύνεση αυτή η εποχή. Ας αποφύγουμε διχόνοιες και ξερολισμούς και ας εστιάσουμε σε αυτό που αγαπάμε. Να είμαστε υπεύθυνοι και να τιμάμε τις επιλογές μας. Κι όλα θα πάνε καλά. Αρκεί να ακούμε τους επιστήμονες του τομέα αυτού για την κοινωνική μας συμπεριφορά και την καρδιά μας για τις προσωπικές μας επαφές.

Είστε ένας πολύ γοητευτικός άνδρας και φυσικό επόμενο να σας φλερτάρουν. Πώς το αντιμετωπίζετε;

Με χαμόγελο και έκπληξη. Πολύ συχνά και με λίγη ντροπή.