Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: «Τον Φατσέα τον μίσησα στην αρχή και άργησα να τον αγαπήσω»

Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης είναι ο Φατσέας και ο Λεπίδας, τηλεοπτικά. Στο «Καφέ της Χαράς» αλλά και στο σήριαλ «Πέτα την Φριτέζα» υποδύεται δύο χαρακτήρες που έχουν αγαπηθεί και έχουν ξεχωρίσει λόγω αυθεντικότητας και απατεωνιάς. Την ίδια στιγμή ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι και πρωταγωνιστεί, μαζί με την Ρένια Λουϊζίδου και την Πέγκυ Σταθακοπούλου, σε μία σημαντική παράσταση. Το «The Children», στο θέατρο Ιλίσια, βασίζεται σε ένα έργο που αξίζει να δεις και να αγαπήσεις. Ένα έργο που σύμφωνα με τους New York Times είναι «Όμορφα προκλητικό, σκληρό, αλλά ταυτόχρονα τρυφερό. Ένα διαρκές σφυροκόπημα συναισθημάτων με χιούμορ και σασπένς». Ανάμεσα σε όλα αυτά τα δημιουργικά και ξεχωριστά ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μίλησε στο asist.gr για την ζωή και τα.. έργα του. 

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Πόσο απαραίτητη και πόσο εύκολη ήταν η μετάβαση από το προηγούμενο στο καινούριο «Καφέ της Χαράς;»  

Η συζήτηση για την επιστροφή του «Καφέ της Χαράς» ξεκίνησε πριν από, περίπου,10 χρόνια. Στην αρχή φαινόταν και ήταν μία δύσκολη ιδέα για να προχωρήσει και να υλοποιηθεί. Πρόκειται για μία δουλειά με απαιτήσεις. Με πολλά εξωτερικά γυρίσματα άρα και με μεγάλο κόστος. Σε αυτή την χρονική στιγμή οι συνθήκες ευνόησαν και τελικώς προχώρησε. Το πόσο απαραίτητη ήταν η επιστροφή δεν  μπορώ να το κρίνω. Τίποτα δεν είναι απαραίτητο, επί της ουσίας, αφού θα μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό. Όμως η ιστορία είχε μείνει ανοιχτή και είναι μία δουλειά που την αγαπάμε πολύ και εμείς, οι συντελεστές, και ο κόσμος. Γουστάραμε να το κάνουμε, το κοινό την ζητούσε και τελικώς καλώς έγινε

Φοβηθήκατε μήπως βγει πολύ ρετρό και πέσει στην παγίδα του «παλιού;»

Το άγχος και ο φόβος υπάρχουν σε κάθε δουλειά, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Αλλά σε όλα υπάρχει ένα σημείο που δεν το υπερβαίνεις, ένα σημείο που λες «δεν θα πεθάνουμε κιόλας». Το «Καφέ της Χαράς» ήταν και παραμένει μία πολύ αγαπημένη σειρά. Οπότε, εξ αρχής,  αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ήταν να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών. Δεν φοβήθηκα μήπως πέσει στην παγίδα του «παλιού», αφού ήξερα τι γινόταν και τι κάναμε.  Είναι μία αξιόλογη και πολύ έντιμη συνέχεια. Από την άλλη πλευρά όμως δεν παύει να είναι μία δουλειά, και σε κάθε δουλειά έχεις δικαίωμα και στην αποτυχία. Ασχέτως της προσπάθειας και της δικής σου αφοσίωσης σε αυτό που γίνεται μπορεί το αποτέλεσμα να μην αγαπηθεί από τον κόσμο. Εμείς δουλέψαμε πολύ και είναι πολύ ωραίο που ο κόσμος το καλοδέχτηκε, εν τέλει

«Το Καφέ της Χαράς»

Ανάμεσα στους «εμβληματικούς» τηλεοπτικούς χαρακτήρες της σειράς υπάρχει και ο αγαπημένος όλων, ο Φατσέας. Ποια είναι η σχέση σας με αυτόν τον ιδιαίτερο άνθρωπο;

Με τον Φατσέα είχα, εξ αρχής, μία περίεργη σχέση. Ξεκίνησε με μίσος. Τον αντιπάθησα με την πρώτη ματιά και άργησα πολύ να τον αγαπήσω. Στο τέλος τον αγάπησα επειδή έπρεπε να τον υποδυθώ. Μετά όμως τον αντιπάθησα επειδή με κούρασε στην προσωπική μου ζωή. Με φώναζαν όλοι «Φατσέα» και έπρεπε να συνηθίσω- να προσαρμοστώ- σε μία νέα πραγματικότητα που δεν την ήξερα.  Να διαχειριστώ μία μεγάλη αλλαγή σε σχέση με το χάσιμο της ιδιωτικότητας. Έπρεπε, ξαφνικά, να αντιμετωπίσω τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα και να πατάω στο όνομα Φατσέας. Μετά όμως τον αγάπησα και πάλι επειδή είδα τη μεγάλη αγάπη που του είχε και το έχει ο κόσμος. Ξεπέρασα το στρες και την αγοραφοβία που μου προκαλούσε και συμβιβάστηκα. Τώρα, με την επιστροφή, αγχώθηκα εκ νέου  με την «φούντωση» αυτής της φλόγας. Είναι μία σχέση αγάπης και μίσους, που συνεχίζει να υπάρχει που φουντώνει και σβήνει και ξαναφουντώνει και ξανασβήνει

Το αρχικό μίσος πώς προέκυψε;

Ήταν ένας αντιπαθητικός χαρακτήρας, αυτό κατάλαβα στην πρώτη ανάγνωση. Βεβαίως δεν διακρίνομαι για την ευφυία μου στη ανάγνωση των σεναρίων. Τον αντιπάθησα και σκέφτηκα «Θεέ μου πώς θα τα πάω  με αυτόν τον τύπο που μου ζητάνε να παίξω». Τότε επενέβη και με συμβούλευσε η γυναίκα μου που κατάλαβε ότι αυτός ο ρόλος αλλά και αυτή η σειρά θα κάνουν επιτυχία. Μου είπε «προχώρα», την άκουσα και αποδεικνύεται ότι καλώς έκανα και την άκουσα

Βαγγέλης Φατσέας

Και η τωρινή του, εκ νέου, επιτυχία και αποδοχή του Φατσέα από τον κόσμο σας χαροποίησε ή σας τρόμαξε λίγο για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα;

Με χαροποίησε.. πολύ. Είναι ένας ρόλος που δεν ξεχάστηκε όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο «Καφέ της Χαράς». Έχει «γράψει» στη συνείδηση των τηλεθεατών και οι ατάκες του παραμένουν αγαπημένες στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό το καταλάβαινα στην επαφή μου με τον κόσμο. Ο Φατσέας, το δημιούργημα των Ρώμα- Χατζησοφιά, «μετράει» και έχει  μία ξεχωριστή δύναμη

Αναφερθήκατε στη Μπέσυ Μάλφα, τη σύζυγό σας, που σας «έσωσε» στο θέμα του συγκεκριμένου ρόλου. Γενικώς είναι ένας άνθρωπος που «σας σώζει;»

Όχι. Δεν το συνηθίζουμε να συμβουλευόμαστε και πολύ ο ένας τον άλλον, συζητάμε ναι, αλλά ο καθένας κάνει –τις περισσότερες φορές- του κεφαλιού του. Εδώ, για κάποιο λόγο την άκουσα. Δε με πολύ ακούει και εγώ το ίδιο

Τι είναι αυτό που σας δένει με τη σύζυγό σας;

Η αγάπη, ο έρωτας και το νοιάξιμο. Είναι το άλλο μου εγώ. Δημιουργήσαμε μαζί μια οικογένεια. Την αγαπώ και την θαυμάζω

Με την σύζυγό του Μπέσυ Μάλφα

Ποια είναι η πιο σημαντική συνάντηση στην καλλιτεχνική σας ζωή;

Είναι πολλά, μικρά και σημαντικά που έχουν συμβεί. Αν πρέπει να ξεχωρίσω μία καλλιτεχνική συνάντηση είναι αυτή με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο. Το ότι τον γνώρισα σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη και έπαιξα μαζί του είναι κάτι που με τιμά. Είναι ένας άνθρωπος που- ανέκαθεν- θαύμαζα. Βρέθηκα μαζί του στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Αυτό σημαίνει πολλά για εμένα

Τι σας κάνει υπερήφανο για όλα όσα έχετε καταφέρει;

Η αγάπη των συναδέλφων μου και η εκτίμηση που εισπράττω από αυτούς. Επίσης η αγάπη και η ζεστασιά του κοινού. Οι άνθρωποι με αντιμετωπίζουν με έναν τρόπο που με συγκινεί και με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα

Δημιουργείτε την εντύπωση ενός χαρούμενου ανθρώπου, εξαιτίας των ρόλων σας στην τηλεόραση. Πόσο ανταποκρίνεται στην καθημερινή σας ζωή αυτή η χαρά;

Προσπαθώ να είμαι ευχάριστος, γενικώς αλλά δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, τελικώς. Αισθάνομαι, κάποιες φορές, να ακροβατώ ανάμεσα στη μοναξιά, τη μοναχικότητα και την χαρά. Μερικές φορές γίνομαι ευχάριστος από ανάγκη όχι από επιλογή. Μπορεί να έχω τις μαύρες μου αλλά αυτό που βγάζω προς τους άλλους επιλέγω να είναι κάτι φωτεινό, κάτι άλλο. Αυτό το κάνω γιατί δεν μου φταίνε σε κάτι οι άλλοι

Με την Ρένια Λουϊζίδου και την Πέγκυ Σταθακοπούλου παρουσιάζουν την θεατρική παράσταση «The Children»

Η φετινή θεατρική σας ζωή έχει να κάνει με την παράσταση  «The Children», ένα ιδιαίτερο και πολύ ενδιαφέρων έργο, ένα έργο λίγο «σκοτεινό»

Είναι ένα εξαιρετικά αγαπημένο μου έργο, μία δουλειά που την ξεχωρίζω. Προσεγγίζουμε ένα υπέροχο κείμενο που αναφέρεται σε ένα σύγχρονο και σημαντικό θέμα, στην περιβαλλοντική παρακμή. Μπορεί να μην έχει την ανταπόκριση που θα θέλαμε αλλά με ενδιαφέρει πολύ, περνάω πολύ καλά όταν είμαι πάνω στη σκηνή και είναι μία πολύτιμη θεατρική εμπειρία, είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμένα

Αλέκος Λεπίδας

Επαγγελματικά βρίσκεστε, επίσης, και στην τηλεοπτική επιτυχία «Πέτα την Φριτέζα»

Είναι μία αγαπημένη δουλειά, μία πολύ ωραία επιτυχία. Μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση αφού βρίσκομαι με εξαιρετικούς συναδέλφους και συνεργάτες  εδώ και δύο χρόνια. Είμαι μεγάλη ευτυχία αυτό και δύσκολο να συμβεί. Να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον όπου σου επιτρέπουν να ανθίζεις. Είμαστε πολύ δημιουργικοί στην «Φριτέζα».  Ο κόσμος το αναγνωρίζει, το αγαπάει και μας ανταμείβει. Επίσης αγαπώ πολύ χαρακτήρα μου, τον εκτιμώ και τον υπερασπίζομαι. Είναι αναγνωρίσιμος, έχω συναντήσει πολλά λαμόγια στην ζωή μου που ήθελα να τα «αναπτύξω» και κάπως έτσι έβαλα βιωματικά στοιχεία στο ρόλο. Το έκανα και περνάω καλά μαζί του. Τον Λεπίδα  τον αγάπησα με την πρώτη ματιά. Όταν διάβασα το σενάριο κατάφερα να ξεχωρίσω τη δύναμή του και έτσι πορευτήκαμε από τότε μέχρι και σήμερα, αγαπημένα

Το μεγαλύτερο όνειρο και η επιθυμία σας από εδώ και στο εξής;

Να είναι καλά η οικογένειά μου

INFO:

«Το Καφέ της Χαράς», μία παραγωγή της PEDIO productions: Κάθε Παρασκευή στις 21:45 στον Ant1 

«Πέτα την Φριτέζα»: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:45 στον Ant1 

«The Children»: Κάθε Σάββατο στις 18:00, Κυριακή στις 21:15 & Δευτέρα στις 20:15 στο Θέατρο Ιλίσια 

Φωτογραφία εξωφύλλου και φωτογραφία της παράστασης: © Αγγελική Κοκκοβέ