INTERVIEW
Ελένη Καρακάση: «Σφίγγα» η Ρίζω…
Η Ελένη Καρακάση διανύει μίας από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής της αφού την απολαμβάνουμε στην τηλεόραση, στο θέατρο και σε μουσική σκηνή.
Η Ελένη Καρακάση, τις καθημερινές είναι η Ρίζω, η γυναίκα που εμπιστεύονται όλοι οι ήρωες στο Διαφάνι και που γνωρίζει ένοχα μυστικά των ηρώων της καθημερινής δραματικής σειράς εποχής του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες».
Σχεδόν όλοι στο σίριαλ έχουν σταθερό αλλά και …παράνομο δεσμό. Εσείς; Δεν πρέπει να σας δούμε με κάποιον άνδρα στο πλευρό σας;
Τι να σας πω; Είμαι η μόνη που δεν έχω ακόμη άνδρα.
Υπάρχουν όμως αρκετοί διαθέσιμοι
Τι εννοείτε; Μπορώ να παίξω μεταξύ Προύσαλη και κουρέα. Τι διαλέγετε;
Πάντως στο χωριό σας εμπιστεύονται όλοι. Άνδρες, γυναίκες. Μέχρι και η Δρόσω, το μυστικό για την εγκυμοσύνη της σε εσάς το εκμυστηρεύεται.
Πράγματι με εμπιστεύονται όλοι. Και η Δρόσω γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν θα αποκαλύψω το μυστικό της. Ίσα ίσα θα τη βοηθήσω κιόλας. 
Τα Σαββατοκύριακα απολαμβάνουμε την Ελένη Καρακάση στην παιδική παράσταση «Οδύσσεια» στο θέατρο «Ολύμπια» (Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας) και από τις 25 Φεβρουαρίου έρχεται στη μουσική σκηνή «Σφίγγα»για ένα ανατρεπτικό μουσικό μνημόσυνο μετά γέλιων και δακρύων. Η Ελένη Καρακάση με την υπέροχη φωνή της και το βιτριολικό της χιούμορ θα μας ταξιδέψει στα πιο αγαπημένα μας «θανατερά» τραγούδια για να μας θυμίσει ότι όταν το μισό ελληνικό τραγούδι τραγουδούσε τον Έρωτα, το άλλο μισό τραγουδούσε τον Θάνατο και το χαιρόταν!
«Είναι μια παράσταση που είχε γίνει πριν τρία χρόνια, τότε με τον τίτλο «Τα θανατερά – Κηδεία μετά μουσικής» και τώρα επανέρχεται με τον τίτλο «Τα θανατερά – Το μνημόσυνο». Είναι μία μουσική παράσταση που έχει θέμα το θάνατο. Έχει πολύ μαύρο χιούμορ και έχει αποκτήσει φανατικό κοινό. Άλλωστε γι’ αυτό την επαναλαμβάνουμε. Μας την είχαν ζητήσει οι άνθρωποι που την είχαν δει αλλά κι αυτοί που δεν είχαν προλάβει αλλά είχαν ακούσει καλά λόγια», μας λέει η ίδια εξηγώντας όταν μέχρι και κόλλυβα ετοιμάζονται να σερβίρουν (γέλια). 
Τι ακριβώς γίνεται σ’ αυτήν την μουσική παράσταση;
Τα πάντα που αφορούν σ’ ένα μνημόσυνο. Καφές, κόλλυβα κι αγαπημένα… θανατερά τραγούδια. Από πού ν’ αρχίσω; «Να πεθάνεις, να πεθάνεις, να πεθάνεις», «Όσοι με τον Χάρο γίναν φίλοι», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Η ζωή εδώ τελειώνει», «Ο Χάρος βγήκε παγανιά»… Είναι όλα τραγούδια που χορέψαμε, τραγουδήσαμε και αφιερώσαμε σε στιγμές απόλυτου… κεφιού. Όμως εκτός από αυτά θα πούμε κι άλλα τραγούδια που θα ρίξουν το κοινό στα… πατώματα: «Να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς», «Για πού το βαλες καρδιά μου», «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε» «Με τι καρδιά να σ’ αποχαιρετήσω»…
Διαβάστε επίσης: Kριστιάννα Μπέτα: Η pop art κέρδισε την κόρη της Νατάσας Θεοδωρίδου.
Τον διασκεδάζετε δηλαδή το θάνατο;
Ε βέβαια. Τα κείμενα είναι δοσμένα με χιούμορ από τον Δημήτρη Χαλιώτη. Παρέα με τον Ανδρέα Καρανίκα στο πιάνο, τον Δημήτρη Κουφογιώργο στην κιθάρα και το μπουζούκι θα περάσουμε μια όμορφη βραδιά και θα γιορτάσουμε τον θάνατο!Η βραδιά θα είναι γεμάτη εκπλήξεις, πολύ χιούμορ και γλεντζέδικη διάθεση, παρά τη μαυρίλα!
Θα υπάρχει και dresscode;
Φυσικά. Επίσημο ένδυμα για κηδεία ή μνημόσυνο. Το δικό μου φέρνει την υπογραφή της Όλγας Καραβαρβέρη. 
Και τηλεόραση και μουσική και θέατρο…
Κάθε Σαββατοκύριακο είμαι στην «Οδύσσεια» στο θέατρο «Ολύμπια» με τους Στέλιο Μάινα, Γιώργο Χριστοδούλου, Δημήτρη Γαλάνη, Αρετή Πασχάλη, Ιωάννη Κοντέλλη, Μάριο Πετκίδη και πολλούς ακόμη αξιόλογους ηθοποιούς. Είναι μια πολύ μεγάλη παραγωγή που δεν θυμίζει σε τίποτα παιδικό θέατρο, αφού η εξαιρετική σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου και το κείμενο του Στραητή Πασχάλη είναι δοσμένα με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο της Οδύσσειας και φυσικά στο παιδί. Είναι μια παράσταση που είναι για όλη την οικογένεια. Δεν είναι μια παράσταση που έχει σκοπό να σου θυμίσει αποκλειστικά παιδικό έργο, κι αυτό μας το λέει ο κόσμος που έρχεται και τη βλέπει. 
Πώς βιώνετε αυτή την παράσταση;
Μου αρέσει πάρα πολύ. Εγώ πάντα αγαπούσα το παιδικό θέατρο. Άλλωστε μ’ αυτό ξεκίνησα. Ήμουν με την Κάρμεν Ρουγγέρη επτά χρόνια στο Εθνικό θέατρο κι αυτό που με συναρπάζει είναι η διαδικασία. Θεωρώ ότι τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό. Ένα κοινό που εάν δεν είναι πραγματικά ενδιαφέρον αυτό που του δίνεις δεν μπορείς να κρατήσεις την προσοχή του εύκολα. Οπότε αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να το κοροϊδέψεις ούτε να κάνεις οικονομία στο παίξιμό σου και στις δυνάμεις σου. 
