Δημήτρης Σαμόλης: Οι «Αγριες Μέλισσες», ο έρωτας και το μέλλον με την Θεοδοσία

Ο Δημήτρης Σαμόλης είναι ένας ευγενικός άνθρωπος. Χαίρεσαι να μιλάς μαζί του αφού σου δίνει την εντύπωση ότι όλα θα εξελιχθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάποιοι τον αγαπούν επειδή γράφει πολύ ωραία τραγούδια. Κάποιοι άλλοι επειδή παίζει σε πολύ καλές θεατρικές παραστάσεις ενώ υπάρχει και μία μεγάλη μερίδα του κοινού που ενδιαφέρεται για τον ιατρό Βασταρδή που ερωτοτροπεί και προκαλεί πάθη στις «Άγριες Μέλισσες». Όπως και να το δει κάποιος, ο Δημήτρης Σαμόλης είναι «ένας ωραίος και ταλαντούχος τύπος» που δεν περνά απαρατήρητος. Είτε όταν τραγουδά είτε όταν υποδύεται φανταστικούς ήρωες, είτε όταν σκέφτεται και μιλάει διότι ανήκει στην κατηγορία αυτών που «τα λένε».

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Πώς είναι η ζωή σου εν μέσω πανδημίας και καραντίνας;

Αν και αρρωστοφοβικός δεν έχω θορυβηθεί με όλο αυτό που συμβαίνει. Αισθάνομαι αρκετά καλά επειδή έχω την εντύπωση ότι ως λαός δείξαμε υπευθυνότητα και πειθαρχήσαμε εγκαίρως με αποτέλεσμα να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε αυτή την τόσο αρνητική κατάσταση. Την ίδια στιγμή νιώθω ότι είναι αναγκαίο να εστιάσουμε στο καλό που μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτό που συμβαίνει, όταν πλέον θα έχει τελειώσει. Να καταφέρουμε να εκμεταλλευτούμε όλα όσα θα μας έχει «διδάξει» και να μπορέσουμε να κάνουμε μία καινούρια αρχή. Το πιο σημαντικό για εμένα, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι κακό, είναι να αντιμετωπίζω το πρόβλημα και να προχωράω παρακάτω.

Τώρα που «μένουμε σπίτι» και είμαστε μόνοι μας τι είναι αυτό που σου λείπει πιο πολύ;

Αυτό που πάντα ήξερα ότι είναι η ουσία της ανθρώπινης υπάρξης. Η συναναστροφή, το να είμαστε σε επαφή.

Ποια απουσία επαφής σε «πληγώνει» περισσότερο;

Δε μπορώ να ξεχωρίσω. Μου λείπει η δουλειά μου, οι πρόβες με τη μπάντα μου, τα τηλεοπτικά γυρίσματα, η θεατρική παράσταση στην οποία έπαιζα και σταμάτησε απότομα. Μου λείπει η οικογένειά μου και θέλω πολύ να δω και πάλι τους φίλους μου.

Αξιολογείς, εκ νέου, τις σχέσεις σου;

Επειδή θέλω να είμαι σε επαφή με το συναίσθημά μου αλλά και με τους ανθρώπους, συνηθίζω να κάνω, σε τακτά χρονικά διαστήματα, μίνι απολογισμούς και αξιολογήσεις. Δεν είναι κάτι που θα κάνω τώρα. Αυτή την εποχή με χαροποιεί το ότι βρήκα τον χρόνο να σμίξω με φίλους που δεν είχα την ευκαιρία να είμαι πολύ κοντά λόγω της δουλείας. Βρέθηκα και πάλι με συμμαθητές από το σχολείο και συνδέθηκα με ανθρώπους με τους οποίους είχα χαθεί.

Ζούμε κάτι πολύ κακό. Οι στενοχώριες τι ρόλο έχουν παίξει στην ζωή σου μέχρι και σήμερα;

 Η κάθε μέρα φέρνει τις δικές της στενοχώριες και τα δικά της προβλήματα. Ανέκαθεν πίστευα ότι όλα όσα ζητάμε για να είμαστε καλά και αισιόδοξοι βρίσκονται μέσα μας. Δεν περιμένω μία σχέση για να είμαι χαρούμενος ή μια επαγγελματική επιτυχία. Οι στενοχώριες λοιπόν υπάρχουν για να μας θυμίζουν ότι δεν πρέπει να μένουμε σε αυτές αλλά να παλεύουμε για το παρακάτω, να γινόμαστε πιο δυνατοί.

Χαρούμενος πότε γίνεσαι;

Προσπαθώ να κάνω την κάθε στιγμή σημαντική και χαρούμενη. Αυτό συμβαίνει όταν δίνουμε αξία στους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας. Αυτό κάνω λοιπόν. Όπου βρεθώ, στο μετρό, σε μία βόλτα με το σκύλο μου ή στο περίπτερο σκέφοτμαι ότι αυτός που βρίσκεται απέναντί μου είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που υπάρχει. Εκεί λοιπόν στα «μικρά» και καθημερινά δίνω αξία και γίνομαι χαρούμενος. Δεν θέλω να περιμένω να συμβεί κάτι «σπουδαίο» για να νιώσω καλά.

Αυτή την εποχή όμως έχει κάτι σπουδαίο στην ζωή σου, την επιτυχία των «Άγριων Μελισσών» και την αναγνώριση που χαρίζει αυτή η αποδοχή.

Αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί πάρα πολύ. Κάνω οκτώ χρόνια θέατρο και η μοναδική τηλεοπτική δουλειά στην οποία έχω συμμετάσχει ήταν «Η Ζωή εν Τάφω», που προβλήθηκε την περασμένη σεζόν, από την κρατική τηλεόραση. Η επιτυχία των «Μελισσών» είναι για εμένα κάτι πρωτόγνωρο και σημαντικό. Είναι ένα σίριαλ που το είχα δει όταν ξεκίνησε να προβάλλεται και το αγάπησα με τη μία. «Θα ήθελα να είμαι εκεί», είχα σκεφτεί. Τώρα που αυτό συμβαίνει όλα είναι πολύ όμορφα. Όταν βγαίνω έξω και πηγαίνω βόλτα το σκύλο και μου μιλάει ο κόσμος και μου λέει «γεια σας γιατρέ τι κάνετε;» νιώθω μεγάλη χαρά. Το συζητούσα με συναδέλφους που είχαν βιώσει μία ανάλογη τηλεοπτική επιτυχία και ενώ σε κάποιους δεν άρεσε πολύ η αναγνωρισιμότητα, εγώ το διασκεδάζω και το απολαμβάνω.

Σε συγκινούν οι αντιδράσεις του κόσμου;

Μου αρέσει που μου λένε πολλά και νόστιμα πράγματα και που παίζουν πολύ με την έννοια του «γιατρού».

Τώρα αισθάνεσαι και λίγο παραπάνω σταρ;

Ανέκαθεν ένιωθα ξεχωριστός και φωτεινός Άλλωστε ένας άνθρωπος αισθάνεται σταρ όταν είναι στο κέντρο του και έχει την εντύπωση ότι έχει μέσα του μία ξεχωριστή λάμψη. Αυτό το ένιωθα και πριν από τη σειρά, ένιωθα όμορφα με τον εαυτό μου. Σταρ είναι αυτός που ακτινοβολεί ένα προσωπικό φως και η όποια επιτυχία σου δίνει την ευκαιρία να καταλάβεις ότι είναι κάτι που το βλέπει και ο κόσμος και δεν το νιώθεις… έτσι απλά.

Θέλεις παράλληλα να είσαι και επιθυμητός;

Ναι, εννοείται. Αυτή όμως την ανάγκη προσπαθώ να τη σαρκάζω. Υπάρχει σε όλους η επιθυμία για αποδοχή, το θέμα είναι ο βαθμός αυτής της επιθυμίας αλλά και η αυτογνωσία. Να γνωρίζεις πόσο πολύ θέλεις να είσαι επιθυμητός και αποδεκτός. Αν το θέλεις πολύ μπορεί κάτι να πηγαίνει στραβά με τον εαυτό σου. Ανήκω σε αυτή την κατηγορία και αυτό ίσως να έχει να κάνει με το ότι δεν είχα πάρει την αποδοχή που ήθελα όταν ήμουν μικρός και τώρα την αποζητώ με άλλους τρόπους. Σαν ενήλικας προσπαθώ να με νταντέψω και να «τροφοδοτήσω» ένα κομμάτι του εαυτού μου που θέλει το «μπράβο» και το «συγχαρητήρια».

 Από ποιον δεν είχες την αποδοχή που ήθελες και την αποζητάς τώρα;

Δεν ξέρω. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία για αυτό και το εντοπίζω κάπου στην παιδική ηλικία αν και μεγάλωσα σε μία οικογένεια που μου έδωσε πολύ μεγάλη αγάπη.

Τι σόι παιδί ήσουν;

Ήμουν ζωηρός και εξωστρεφής, ενοχλητικά ζωηρός. Θα με χαρακτήριζα εκνευριστικό. Μου άρεσε, ανέκαθεν, να εκνευρίζω τους ανθρώπους. Ήθελα να σπάω πράγματα, να εκνευρίζω τα αδέρφια μου και να τρέχω για να μη με πιάσουν.

 Τώρα έχεις ηρεμήσει;

Όχι, καθόλου και χαίρομαι για αυτό. Βλέπω ότι σε κάποιους καταλαγιάζουν οι τρέλες αλλά σε εμένα δεν έχουν καταλαγιάσει καθόλου. Κάνω ό,τι να ναι και ό,τι θέλω με τους φίλους και τη σχέση μου. Δεν μου έχει φύγει η ανάγκη να πειράζω την κανονικότητα και να ταράζω τα νερά. Για παράδειγμα, κάθε φορά που πηγαίνω για φαγητό με τους φίλους μου φεύγοντας βάζω διάφορα πράγματα στην τσάντα τους, κουβέρ, ψωμί, κρασί και τα βρίσκουν όταν πηγαίνουν στο σπίτι. Αυτό είναι κάτι που με κάνει να περνάω πολύ καλά. Μου αρέσει η αίσθηση του να μη μεγαλώσω ποτέ και να είμαι για πάντα ένα υπεύθυνο, ενήλικο, παιδί.

Επιστροφή στις «Άγριες Μέλισσες». Πόσο σου λείπουν μέχρι να ξεκινήσουν και πάλι τα γυρίσματα;

Μου λείπει πολύ η διαδικασία και η δουλειά στις «Αγριες Μέλισσες». Επειδή είναι ένα καθημερινό σήριαλ έχει άλλη ένταση και έναν άλλον τρόπο δουλειάς. Κάθε φορά που παίρνω τα σενάρια στα χέρια μου ενθουσιάζομαι και η εξέλιξη της πλοκής μου προκαλει έκπληξη. Συνειδητοποιώ ότι είμαι και τηλεθεατής εκτός από ηθοποιός, είμαι ένας θαυμαστής των «Άγριων Μελισσών» εκ των έσω και θέλω να πιστεύω ότι -μέσα στο Μάϊο -θα ξεκινήσουν και πάλι τα γυρίσματα.

Και τι θα δούμε παρακάτω;

Θα δείτε, σίγουρα, πιο παχουλούς ηθοποιούς. Αυτό είναι κάτι που το συζητάμε με τα παιδιά και γελάμε, επειδή οι περισσότεροι έχουμε πάρει κάποια κιλά τώρα που «μένουμε σπίτι».

Spoiler δεν θα κάνουμε;

Δεν ξέρω να σου πω κάτι με σιγουριά. Έχω χάσει τη μπάλα με τις εξελίξεις. Διάβαζα σε ένα περιοδικό ότι η Θεοδοσία είναι έγκυος από εμένα και δεν έχω ιδέα αν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω τι ισχύει και τι όχι αλλά υποθέτω ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η εξέλιξη της ιστορίας μου με την Θεοδοσία και το Λάμπρο.

Από τους ήρωες της σειράς ποιους αγαπάς «λίγο παραπάνω;»

Ο ρόλος του Νικηφόρου όσο και ο ίδιος ο Αναστάσης Ροϊλός μου είναι πολύ συμπαθής. Επίσης έχω μία ιδιαίτερη σχέση με την Χριστίνα Χειλά Φαμέλη που την ξέρω αρκετό καιρό και την οποία διεκδικούσα ερωτικά και στην «Ζωή εν Τάφω». Πάντως, συνολικά, υπάρχει μία σύμπνοια, μία μεγάλη αγάπη και χαρά σε αυτή τη δουλειά με όλα τα παιδιά.

Ερωτικά πόσο κοντά είσαι στην συμπεριφορά του Βασταρδή;

Δεν έχω κοινά με τον Βασταρδή. Ούτε παντρεμένος είμαι ούτε σε ερωτικά τρίγωνα μπλέκω.

Και πώς συμπεριφέρεσαι στον έρωτα;

Είμαι απρόβλεπτος και παθιασμένος.

Ποιο τραγούδι σου ταιριάζει στην εποχή μας;

Κατ’ αρχάς θέλω να σου πω ότι η μουσική είναι η μεγάλη μου χαρά. Το να γράφω μουσική και να τραγουδάω είναι κάτι που ήρθε νωρίς στην ζωή μου και πιο νωρίς από το θέατρο. Επειδή όμως αυτό που ήθελα- μουσικά- το κατάφερα λίγο αργά, πιστεύοντας ότι δεν έχω ταλέντο, τώρα που το κάνω το χαίρομαι πολύ. Το τραγούδι που θα αφιέρωνα στην εποχή μας είναι αυτό που έχω γράψει αυτές τις μέρες και έχει τον τίτλο «Όσο κρατάει» ενώ από αυτά που έχουν κυκλοφορήσει ήδη θα επιλέξω το «Αερόστατο».

Έχεις καταφέρι αυτό που ήθελες μέχρι και σήμερα;

Ναι, 100%.

Και τι ποθείς πολύ για το «παρακάτω;»

Να είμαι σε εκγρήγορση και να μην εφησυχάζω. Θέλω να συνεχίσω να αντιμετωπίζω την κάθε μέρα σαν μία ολόκληρη ζωή.