Οι θρυλικές ιστορίες της πλατείας Κολωνακίου

Μία κολόνα «εξ υλικού ευτελούς αξίας», που υπάρχει ακόμα στην πλατεία, είναι η ανάδοχος της συνοικίας του Κολωνακίου.

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Η πιο διάσημη πλατεία της Ελλάδας, που επίσημα αναφέρεται ως πλατεία Φιλικής Εταιρείας, φέρει ημερομηνία γεννήσεως το έτος 1910.

Με τη «βάπτισή» του το Κολωνάκι μετατράπηκε αυτομάτως σε αριστοκρατική συνοικία. Η κεντρική του θέση και η γειτνίασή του με τα Ανάκτορα το ανέδειξαν σε high γειτονιά. Το σύνθημα είχε δοθεί. Μία γειτονιά ανθρώπινη, τρυφερή, μοντέρνα, και εξαντρίκ με εστέτ, πολυταξιδεμένους, πλούσιους και καλλιεργημένους ανθρώπους, θα γράψει τη δική της μυθική ιστορία. Στο εξής δε θα είναι όλοι το ίδιο… Αλλού ο “λαός” κι αλλού το “Κολωνάκι”!

Τα πρώτα καταστήματα εγκαινιάστηκαν στην Κανάρη και στην Αναγνωστοπούλου. Και μην πάει ο νους σας στις σινιέ μπουτίκ. Αναφερόμαστε στο οπωροπωλείο «Καβουλάκου», στο καφεκοπτείο «Μισεγιάννη», στο φαρμακείο «Σπυρίδη», στο μανάβικο του Ηρακλή και στο ξυλουργείο «Ζαζοπούλου». Στην ιστορία, όμως, έμειναν επίσης το ζαχαροπλαστείο του «Μπόκολα» με τους περίφημους λουκουμάδες και το καφενείο «Βυζάντιο» με τα υπέροχα υποβρύχια και τις μπόμπες βυθού. Από το «Βυζάντιο» που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της πλατείας παρέλασε όλο το πάνθεον της διανόησης.

Εκεί έδιναν ρεσιτάλ ύφους και στιλ τα περίφημα γκαρσόνια-caractère, Οδυσσέας και Μπάμπης. Εκεί σύχναζε κάθε πρωί, ντυμένη στην τρίχα, η Μελίνα Μερκούρη φωνάζοντας “Μπάμπη, καφέ!” και ο Μπάμπης -με τα φουντωτά μαλλιά και τη στολή βελάδα- ξεσήκωνε την πλατεία με τ’ αστεία και τα τολμηρά του ανέκδοτα. Σε όλα τα είδη του καφενείου είχε χαρίσει τα ονόματα των αγαπημένων του πελατών. Έτσι, όταν φώναζε «έναν Γκάτσο» εννοούσε ένα βαρύ γλυκό, ενώ ο «Χατζιδάκις» ήταν το γλυκό κουταλιού και η «Βουγιουκλάκη» το γαλακτομπούρεκο.

Στον θρυλικό «μπιντέ», όπως παρατσούκλι της πλατείας Φιλικής Εταιρείας (γιατί μπροστά ακριβώς από τη θρυλική «Λυκόβρυση» και το ιστορικό «Top’s» υπήρχε μία μικρή νησίδα που το σχήμα της θύμιζε μπιντέ), γαλουχήθηκε η πνευματική και καλλιτεχνική Αθήνα του ΄60.

Υπουργοί και βουλευτές έκλειναν τα ραντεβού τους στο «Πίκολο», στη «Λυκόβρυση», στου «Μπόκολα» και στο «Ελλάς».

Κούνδουρος, Κουμανταρέας, Αργυράκης ήταν οι μόνιμοι θαμώνες της πλατείας. Εκεί ο Τσαρούχης ζωγράφισε το πορτρέτο της αξέχαστης κυρίας της δημοσιογραφίας, Φωφώς Βασιλακάκη, και ο Ταχτής εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή «Καφενείον το Βυζάντιο». Ο Χατζηφωτίου, ο Πεσματζόγλου, ο Τσινιβίδης, ο «Άδωνις» της πλατείας, ο αξέχαστος Φοίβος Ραζής, έκαναν κάθε εβδομάδα επίδειξη αυτοκινήτων και γυναικών.

Στο Κολωνάκι άνοιξαν και τα πρώτα σαλόνια μόδας με τις κυρίες της εποχής, από τις Ντίνα Αβέρωφ, Λόλα Ζολώτα και Θέκλα Μαρινίδη ως τις Μαίρη Πεσκεντζή, Μυρτώ Χανδρή, Ξένια Καρέλλα και τις ντεμπιτάντ αδερφές Ηρώ και Νάντια Βετοπούλου, Μυρτώ και Ιλεάννα Μακρή, να ράβονται στο ατελιέ της Νίτσας στην οδό Ηροδότου, στου Κρίτσα στην οδό Βουκουρεστίου και στου Σιστοβάρη με τις υπέροχες γούνες που λάτρεψαν μεταξύ άλλων η Έλλη Λαμπέτη και η Τζένη Καρέζη.

Αρκετά χρόνια αργότερα άνοιξε στη Σόλωνος η πρώτη μπουτίκ του Billy Bo και του Μάκη Τσέλιου, και στην Αναγνωστοπούλου η μπουτίκ του Μιχάλη Ασλάνη, που ήρθε μόνος από τη Χαλκίδα και άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι-ατελιέ της οδού Σκουφά.

Εκτός όμως από κέντρο μόδας, το Κολωνάκι εξελίχθηκε και σε κέντρο της Τέχνης. Ο Τάσος Ζουμπουλάκης άνοιξε την γκαλερί του σε υπόγειο της πλατείας, ο Στάθης και η Άννα Βέλτσου στη Σόλωνος, ο Κώστας Χαριτάκις στη Βαλαωρίτου.

Το Κολωνάκι διαθέτει πλέον φήμη και αίγλη. Εκεί βρίσκονταν όλοι και από εκεί κανονίζονταν οι βραδινές εξορμήσεις.

Φημισμένα μαγαζιά άνοιγαν το ένα μετά το άλλο: «Κλοσάρ», «Καρίσιμο», «Dolce», ενώ το «Α 64» του Κιτσίκη πέρασε στα χέρια του Ντίμη Κρίτσα. Το «Dimmy’s» έγινε το πιο glam μαγαζί στην ιστορία της πλατείας.

Στο Κολωνάκι έμενε σύσσωμο σχεδόν το ελληνικό θέατρο. Η Μαίρη Χρονοπούλου στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ 50, η Νόνικα Γαληνέα την εποχή του έρωτά της με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στην οδό Καψάλη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη πριν παντρευτεί τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και αγοράσει το παλατάκι της Στησιχόρου, στην οδό Πλουτάρχου 28.

Η φοβερή και τρομερήΜατούλα, όμως, υπήρξε η βασίλισσα του Κολωνακίου. Έχει μείνει άλλωστε στην ιστορία το κυκλοφοριακό κομφούζιο που προκάλεσε στον «μπιντέ» στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν μετά από ένα στοίχημα διέσχισε γυμνή και πάνω σε ένα καφέ-χρυσό άλογο, τον «Ήλιο», τους δρόμους του Κολωνακίου.

Η καρδιά του ελληνικού θεάτρου χτυπούσε κάποτε στο νούμερο 13 της οδού Λυκείου, όπου ήταν το σπίτι του ζεύγους Παξινού-Μινωτή. Στην οδό Καρνεάδου κατοικούσε πολλά χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τη σύζυγό του Αμαλία Κανελλοπούλου, ενώ τόσο ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης όσο και η αξέχαστη σύζυγός του Λένα άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ιστορικό διαμέρισμα της οδού Κανάρη.

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στο νεοκλασικό της οδού Τσακάλωφ, αλλά έζησε για πολλά χρόνια στην οδό Αναγνωστοπούλου 25, σε μια γειτονιά που κάποτε χτίστηκαν τα ωραιότερα αρχοντικά από τον Τσίλερ.

Η οικία Βενιζέλου στη γωνία των οδών Λουκιανού και Υψηλάντου, η οικία Δεληγιώργη στην οδό Κανάρη 1, η οικία Γουλανδρή στην οδό Αλωπεκής 3, η οικία Σταθάτου στη οδό Ηροδότου.

Οι εποχές μπορεί να άλλαξαν -από τους εστέτ που πρωτοπάτησαν στην αριστοκρατική γειτονιά ως τις σημερινές φυλές του κινητού- αλλά στην  πλατεία των φούρνων και των κλειστών λόγω κρίσης και lockdown μαγαζιών, ό, τι και αν συμβεί τα ραντεβού θα κλείνονται  στα τραπεζάκια του «Da Capo», του θρυλικού  καφέ του Στάθη και της Όλγας Χριστοδουλοπούλου, στη γωνία Τσακάλωφ και Πατριάρχου Ιωακείμ, που φέτος γιορτάζει τα 30 του χρόνια.

(Κεντρική φωτογραφία: Η ΟΔΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ, ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’60)