Το ελληνικό θεατρικό έργο επιστρέφει στο ραδιόφωνο!

Νέα εποχή, νέα πραγματικότητα, νέες θεατρικές συνήθειες και ο «Αθήνα 9,84» οδηγεί, το δικό του τρόπο, το θέατρο στο ραδιόφωνο!

Το στρατηγείο του Winston Churchill, έγινε ξενοδοχείο!

Τα έργα ηχογραφούνται μέσα στο σταθμό, σε ειδικά διαμορφωμένο στούντιο από τον ηχολήπτη του Αθήνα 9. 84, Πάνο Αργύρη.

Το podcast της παράστασης θα παραμείνει για μια εβδομάδα στο site του σταθμού διαθέσιμο για ακρόαση. Μετά το τέλος της εβδομάδας θα ενοικιάζεται με μια συμβολική τιμή και τα ποσοστά των εκτελεστικών δικαιωμάτων θα αποδίδονται σε όλους τους συντελεστές μέσω συμφωνίας του Αθήνα 9. 84 με τις εταιρίες πνευματικών δικαιωμάτων.

Στο site του σταθμού (www.athina984.gr), το έργο «Το τάβλι» – όπως και όλα τα θεατρικά έργα – την ώρα της ραδιοφωνικής του μετάδοσης, θα συνοδεύεται από βίντεο οπτικής ερμηνείας στη νοηματική γλώσσα και πρόσθετους εξειδικευμένους υπότιτλους για κωφούς και βαρήκοους.

Το «Τάβλι», είναι έργο προφητικό και γι’ αυτό πάντα επίκαιρο. Ανέβηκε πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης τον Φεβρουάριο του 1972, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, και πρωταγωνιστές τους: Νικήτα Τσακίρογλου και Γιάννη Μόρτζο.

Από τότε, παρουσιάζεται συχνά στις θεατρικές σκηνές, γεγονός που καταδεικνύει την οξυδερκή ματιά του συγγραφέα στη νεοελληνική νοοτροπία.

Πρωταγωνιστές στο «Τάβλι» στην παράσταση της Δευτέρας, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης (Φώντας) και Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Κόλιας). Πρόκειται για δυο φίλους και κουνιάδους, που κάθονται ένα ζεστό αυγουστιάτικο απόγευμα μετά από ένα μεσημεριανό ύπνο, την ώρα του ιερού απογευματινού καφέ στη βεράντα τους και συζητούν για το πως θα πιάσουν την καλή και θα γλυτώσουν από τη φτώχεια τους. Το σχέδιο «όπως πάντα» καλά οργανωμένο και σίγουρο, μας δείχνει όλο το νεοελληνικό όνειρο που πλάθεται από ευτελή υλικά.

Ο Φώντας, άνθρωπος της πιάτσας και ο Κόλιας, πρώην αντιστασιακός και νυν λαχειοπώλης, ονειρεύονται να στήσουν μαζί μια κομπίνα, με στόχο τα μεγάλα κέρδη και την είσοδο στην υψηλή κοινωνία. Δύο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί, οικείοι, αναγνωρίσιμοι, τραγικοί και κωμικοί συνάμα, συνοψίζουν την ουσία της νεοελληνικής φιλοσοφίας.

Η σκηνοθεσία είναι του Λευτέρη Γιοβανίδη κι η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου